Showcase

Nespresso tekst

Sunday, 11 December 2016

Veel van mijn werk draait om pogingen tekst en plaatjes te combineren. Ik heb al een paar keer geprobeerd op een Nespresso-verpakking een tekst in een tekening te verwerken, maar het kan natuurlijk op oneindig veel manieren. Hier is er nog eentje. De tekst is een verzameling regels uit liedjes van een blues-compilatie die ik tijdens het tekenen zat te beluisteren. Het is geen tekst die het lezen waard is, het gaat om het beeld:

Ook deze tekst is niet echt bedoeld om te lezen:

Mocht u een tekst hebben van vergelijkbare lengte die wel de moeite van het tekenen en lezen waard is, houd ik me aanbevolen.

Comments:

Jon van den Berg

2016-12-12 21:37:57

Zelf vind ik deze tekst uit 1922 het wel waard om er 10 kopjes nespresso aan te besteden:
“Ik zit op den berg en kijk in het dal der plichten. Dat is dor, er is geen water, het dal is zonder bloemen en boomen. Er loopen veel menschen door elkaar. De meesten zijn wanstaltig en verwelkt en kijken voortdurend naar den grond. Na eenigen tijd sterven zij allen, toch zie ik niet dat hun aantal mindert, het dal ziet er steeds eender uit. Verdienen zijn beter?
Ik rek mij uit en kijk op langs mijn armen naar de blauwe lucht.
Ik sta in het dal op een pleintje van zwarte sintels, bij een kleine stapel afbraakplanken en een onbruikbare waschketel. En ik kijk en zie mezelf zitten, daar boven, en ik jank als een hond in de nacht.”

Jon van den Berg

2016-12-12 21:41:08

PS. Ook heel fraai is de laatste zin van ‘On the Road’ van Jack Kerouac:
“So in America when the sun goes down and I sit on the old broken-down river pier watching the long, long skies over New Jersey and sense all that raw land that rolls in one unbelievable huge bulge over to the West Coast, and all that road going, and all the people dreaming in the immensity of it, and in Iowa I know by now the children must be crying in the land where they let the children cry, and tonight the stars’ll be out, and don’t you know that God is Pooh Bear? the evening star must be drooping and shedding her sparkler dims on the prairie, which is just before the coming of complete night that blesses the earth, darkens all the rivers, cups the peaks and folds the final shore in, and nobody, nobody knows what’s going to happen to anybody besides the forlorn rags of growing old, I think of Dean Moriarty, I even think of Old Dean Moriarty the father we never found, I think of Dean Moriarty.”

frits

2016-12-13 16:56:08

Jon, van wie is de eerste tekst?

Jon van den Berg

2016-12-13 17:20:30

Ik weet (het) wel: Jan Hendrik Frederik Grönloh – ook bekend onder zijn nom de plume Nescio

Jon van den Berg

2016-12-13 17:27:32

Vind je deze tekst van Nescio, “Neerlands meest weemoedige auteur” ook zo pakkend?
http://www.vpro.nl/buitenland/speel~POMS_VPRO_723911~boven-het-dal-der-plichten-ongehoord~.html