Showcase

Droom

Saturday, 3 September 2016

In de tien jaar dat ik dit dagblog bijhoud, heb ik voornamelijk geschreven over materiële dingen.
Dingen die ik koop of maak, bedoel ik. Die maken uiteraard maar een relatief klein deel uit van mijn leven, dat vooral bestaat uit gebeurtenissen, gesprekken en gedachten. Daar schrijf ik ook wel eens over, maar niet in verhouding tot de werkelijkheid.
Dromen komen helemaal niet aanbod. Nou ja, ik heb geloof ik drie keer een droom heb beschreven in die tien jaar. Zelf vind ik mijn dromen heel interessant, maar om ze voor u ook interessant te maken, zou ik meer talent en geduld moeten hebben. Onlangs had ik een hele mooie droom, en ik ga hem proberen te beschrijven, maar ik weet nu al dat het niet in de buurt gaat komen van de droom zelf.
Overdag was er iets vervelends gebeurd, en ik ging naar bed met een vervelend gevoel en, zoals typerend voor mijn karakter, boosheid. ‘s Ochtends werd ik wakker met de herinnering aan een droom die ik moeiteloos herkende als een antwoord op mijn gedachten over de gebeurtenis van de dag ervoor. En met name op mijn boze reactie.
In de droom kreeg ik bezoek van een oude kennis, H. Hij woonde in de buurt waar ik tussen mijn tiende en zeventiende woonde. Toen waren we nooit echt bevriend, maar later kwamen we elkaar af en toe tegen op straat en toen bleken we elkaar toch aardiger te vinden dan vroeger. Ik heb heb hem nu al zeker tien jaar niet meer gezien, behalve dan in mijn dromen, waar hij af en toe opduikt. Die nacht zag ie er slecht uit. En hij praatte zonder naar me te luisteren. Ook de andere mensen die ik in de droom sprak, luisterden niet naar me. Het voelde alsof ik in een afdeling van de hel was beland, waar geen enkele communicatie tussen mensen was. Iedereen praatte tegen iedereen, maar niemand luisterde echt. Toen ik wakker werd, wist ik zonder enige twijfel waarom: niemand luistert naar iemand die boos is. Niet echt. Er wordt uitsluitend geluisterd naar iets dat met liefde gezegd wordt.
Dat was even slikken. In een droom op je vingers getikt worden, dat is weer eens wat anders. Het was een les, zo voelde het. Een les die ik kennelijk maar niet wil leren, want ik ben vaak boos. Maar nu snap ik (voor zolang het duurt…) dat ik liever wil dat mensen naar me luisteren. Dat vind ik net iets belangrijker dan boos zijn. En als ik wil dat mensen naar me luisteren moet ik dus niet meer boos zijn, maar vriendelijk en eerlijk.
Ik denk niet dat H. dit leest, maar ik ben hem heel dankbaar voor zijn nachtelijke bezoek.

Comments:

henri

2016-11-06 15:55:46

… prachtig