Welcome
On this site I will try to give you a glimpse of my little private universe. If you want to see, hear or read more, you just have to ask.I try not to offend any copyrights: everything on this site is either made by myself or by friends, or it is stuff that is too unknown to keep it for myself.
The Hell Fire Club
Published: 2018-07-16 18:28:01
Ik lees meestal een paar boeken door elkaar. Op dit moment vooral de Gurdieff biografie van Louis Pauwels en “The Hell Fire Club” van Daniel P. Mannix. Dat eerst boek is een van de beste boeken die ik ooit over Gurdijeff heb gelezen. Ik herlees het ongeveer elk jaar maar het wordt vooralsnog niet minder goed. Het boek van Daniel P. Mannix is nieuw voor me. Ik snap nu iets meer van de perverse, pedofiele cultuur die in Engeland bestaat. Toen bekend werd wat Jimmy Saville op zijn geweten had, hoopte ik dat het hele netwerk waar hij als een spin in moet hebben gezeten werd opgerold. Maar volgens mij is er niks gebeurd. In het boek over de Hell Fire Club beschrijft Mannix hoe die cultuur, waarin een machtige en rijke elite zich uitleeft ten koste van gewone mensen, al eeuwen bestaat. En het is allemaal erger dan ik durf te vertellen.
Hoe meer mijn brein puzzelt, hoe abstracter mijn tekeningen worden. Wanneer komt nou die revolutie tegen al dit soort georganiseerde misbruik?
Droedels
Published: 2018-07-14 21:36:43
Zon, koffie en tekenen. Beter kan het niet worden.
Pizzabakker
Published: 2018-07-14 14:28:55
Ik twijfel veel over de kwaliteit van wat ik denk, zeg en doe. Dat is op zich geen slechte eigenschap. Iemand als Donald Trump, die nooit lijkt te twijfelen over wat hij denkt, zegt en doet, is voor mij geen voorbeeld. Maar ik wil ook niet onredelijk twijfelen over mezelf. Ik wil een reële kijk hebben op de kwaliteit van mijn gedachten, woorden en daden.
Daar is geen methode voor. Het is hard werken zonder handleiding of bouwtekening. Maar alles liever dan iemand zijn die er volkomen naast zit en dat zelf niet door heeft.
Je kunt je leven lang jezelf voor de gek houden, en een groot deel van de mensen met wie je te maken hebt, maar een leugen verandert nooit in een waarheid, hoe hard iemand dat ook gelooft.
Ik stond gisteren te wachten bij een stoplicht en toen besefte ik dat ik moet stoppen met onredelijke zelftwijfel. Dat inzicht was complexer dan ik nu opschrijf, maar ik wil het toch delen. Ik heb uit een aantal mooie reacties, die ik kreeg op mijn verhalen van de laatste tijd, begrepen dat ik zeker niet de enige ben die worstelt met zichzelf en zijn of haar omgeving. Gedeelde winst is dubbele winst.
In een tweedehands boek dat ik kocht zat dit servetje:
Het tekeningetje heb ik eerst gefotokopieerd:
En vervolgens netjes nagetekend:
Meer Nespresso
Published: 2018-07-12 10:24:13
Wat ik gisteren schreef klinkt als een soort dreigement of aankondiging, maar dat is het niet. Ik schrijf alleen op wat ik denk. En ik denk dat er iets serieus mis is met de manier waarop ik met de wereld om me heen omga want ik merk dat ik het met moeite volhoud. Ik zal veranderd zijn, geen twijfel daaraan, maar de wereld om me heen is ook veranderd. En ik denk dat er een gekte woedt die niet onderkent wordt. Mensen lijken het besef van wat normaal is in snel tempo kwijt te raken. Het is nooit meer genoeg, niets is goed genoeg, alles draait om uiterlijk resultaat, egoïsme viert hoogtij, mensen verwarren meningen met inzichten, de redelijkheid is ver te zoeken, enzovoort. Ik krijg soms te horen dat dit van alle tijden is en dat ik gewoon oud aan het worden ben. Maar dat geloof ik niet. Ik bedoel,ik geloof niet dat mijn leeftijd de voornaamste oorzaak van mijn dilemma is. Onze cultuur is ziek, dat is het probleem.
Nespresso
Published: 2018-07-11 09:59:17
Ik krijg mijn leven niet op orde. In ieder geval niet op het niveau dat ik zou willen. De afgelopen weken heb ik een paar goede lessen geleerd. Die ga ik proberen te onthouden en in de praktijk te brengen. Zoals: bemoei me niet met anderen, laat me niet emotioneel beïnvloeden door wat anderen zeggen en doen, accepteer wat er op mijn pad komt, enzovoort. Allemaal cliche’s, maar het is zoooo moeilijk om het 24 uur per dag in de praktijk te brengen.
Er zijn mensen in mijn leven die bewezen hebben aan mijn kant te staan. Vanaf nu zijn dat de enige mensen waar ik mijn energie in ga stoppen. Onlangs werd onze zoon op zijn scooter aangereden door een automobilist. De automobilist maakte een fout, maar erger was dat hij geen rijbewijs had. Ik was erbij toen de politie het probeerde te regelen. De man werd in eerste instantie in bescherming genomen tot mijn verbijstering. Pas toen hij aangaf dat hij van plan was dat hij met zijn auto naar huis wilde rijden begonnen de agenten bij te draaien. Zijn hele verhaal was een web van verdraaiingen. Ik werd er misselijk van dat zo iemand zoveel ruimte krijgt. Dat is een groot probleem: mensen die zich misdragen krijgen teveel ruimte. De scooter van onze zoon heeft voor 1000 euro schade en het is vooralsnog onduidelijk waar dat geld vandaan moet komen. Maar het gaat mij vooral om het principe: ik probeer me niet met anderen te bemoeien, maar wat de ik wanneer mensen in mijn leven binnendringen?
Dit ongeluk is maar een voorbeeld. Mijn leven is op het moment een magneet voor mensen die naar mijn idee gestoord zijn of ver over mijn grenzen gaan. Met name in mijn werk. Ik heb geen idee hoe ik daar mee om moet gaan hiermee om moet gaan. Ik houd het nu vol, maar dat is natuurlijk geen tactiek voor langere termijn. Ik heb de neiging me terug te trekken maar de gedachte groeit dat ik misschien meer de strijd moet aangaan. Dat druist lijnrecht in tegen wat ik me lang geleden heb voorgenomen, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat mensen met de dag onredelijker en idioter worden. Ik loop grote delen van de dag om mijn tenen om ruzies en discussies te vermijden en dat klopt niet want ik ben een eerlijk en goed mens.
Blauw
Published: 2018-07-07 16:30:34
Vandaag zat ik in de tuin te tekenen met een hoofd vol watten. Op allerlei fronten leidt wat ik doe of zeg tot zeer vervelende discussies en verwarrende situaties. Dat gebeurde onder andere met een video van Jordan Peterson die ik een paar weken terug op FB zette. Ik lig vaker wakker van alle verwarring en vervelende meningen die op FB voorbij komen en het laatste wat ik wil is daar een bron van zijn. Het is een harde les waar ik nog steeds niet helemaal snap wat er nou precies door mij geleerd dient te worden. Het enige dat ik kan bedenken is dat ik me beter met niemand kan bemoeien. Maar dat druist zo in tegen mijn dankbaarheid voor de mensen die iets zeiden of schreven dat mij in mijn leven heeft geholpen. Een groot deel van wat ik publiceer, doe ik met het idee dat iemand er misschien iets aan heeft. Als het effect het tegenovergestelde is kan ik daar beter mee ophouden. Ik heb geen energie voor strijd, en ik heb er ook geen zin in. Het zal zich uiteindelijk wel oplossen maar ik heb nu even geen idee hoe.
Ik maakte eerste deze tekening:
Dat is een prachtige illustratie van de chaos in mijn hoofd. Ik zag er tegenop deze tekening af te moeten maken. (Dat doe ik een andere keer.) Het enige dat me aan de tekening beviel was de halflege blauwe viltstift. Ik houd van de mooie lijnen die een halflege viltstift maakt. Dus ik besloot de stift leeg te tekenen.
De stift is nog steeds niet helemaal leeg en mijn hoofd evenmin.
Nespresso
Published: 2018-07-06 16:43:32
Arabica
Published: 2018-07-05 14:06:44
Vic van der Reijt en ik (in die volgorde) maken al geruime tijd wekelijks twee radioprogramma’s voor 40up-radio. Het programma heet “Train to nowhere” en elke week heeft het een ander thema. Dit weekeinde is Vic afwezig en maak ik de programma’s in mijn eentje. Dat is een mooie gelegenheid om twee uur te gaan vullen met Arabica.
De term is bedacht toen ik met Milan Hulsing wekelijks een programma maakte voor Radio 100. Jaren later maakte ik voor Fake Booij een compilatie met de beste Arabica-nummers die ik op dat moment bij elkaar kon harken. Fake kwam al snel met een deel 2 en vandaag maakte ik deel 7:
En voor de mensen die willen weten wat er ongeveer op zo’n compilatie staat is hier de inhoud van deel 7:
Aloys Oosterwijk
Published: 2018-07-04 11:47:36
Een tijdje terug vroeg Aloys Oosterwijk of ik model wilde staan voor een personage in een kort verhaal van Cor Morelli dat hij ging tekenen. Ruud Hulleman was ook model. Ik heb nog nooit model gestaan maar heb gewoon keurig gedaan wat Aloys vroeg.
Het resultaat was verwarrend. In de strip doe ik van alles dat ik nooit gedaan heb en ook nooit zou doen. Maar ik lijk sprekend. Het is niks voor mij, dit soort verwarring, maar ik heb er geen spijt van, als ik dit niet gedaan had had ik niet geweten dat ik er zo op reageer. Ik snap niet hoe een acteur die gespletenheid op een rijtje krijgt en houdt. Ik zou nooit acteur willen zijn.
Als cadeautje gaf Aloys me een pagina uit de strip. Die ga ik een mooi plekje geven. En let even op Ruud Hulleman, die duidelijk een stuk minder moeite had met acteren.
Nespresso
Published: 2018-07-03 18:51:53
Tineke van Brederode bracht eergisteren een tasje met een stuk of twintig lege Nespresso-doosjes. Dat kwam goed uit want ik had er geen meer en ik ben nog ruim honderd verpakkingen verwijderd van de 1001.
Droedels
Published: 2018-07-02 09:04:36
Ondanks mijn voornemen om alles wat teken in schetsboeken te tekenen ligt mijn werkplek vol met tekeningen die ik toch gewoon op losse velletjes papier heb gemaakt. Meestal begin ik terwijl ik zit te telefoneren of als ik ergens naar luister, en vaak heb ik er spijt van dat ik ben begonnen want ik maak elke tekening af, hoe suf ook.
Mooie Dingen
Published: 2018-07-02 08:50:06
Ik heb een hele kleine verzameling miniatuur-autootjes. Ik wil er eigenlijk ook niet meer, want er zijn er veel te veel die echt de moeite waard zijn en voor je het weet staat er weer een kast in mijn maker. Dit wonder-op-wielen kocht ik afgelopen Koningsdag:
Gevonden papier
Published: 2018-06-27 07:48:41
De illusie van perfectie
Published: 2018-06-27 07:45:29
Droedel
Published: 2018-06-24 19:56:19
Dit blog leidt onder mijn neiging om tien dingen tegelijk te willen doen. Vandaag was ik eindelijk weer eens langer dan een paar uur thuis en tijden het luisteren naar een WK-wedstrijd heb ik dit zitten tekenen. Niet echt blog-waardig, maar morgen is er weer een dag.
