Soundtrack of my life
.
Because of a copyright dilemma there is no longer any music on this site. As soon as this is sorted out, this blog will have a soundtrack again.
K-dag (1)
Published: 2019-04-28 23:10:19
Nespresso
Published: 2019-04-28 11:30:27
Nespresso
Published: 2019-04-27 10:56:14
Martin's Monthly Pin Up Parlour
Published: 2019-04-26 10:25:18
Sindas enekele maanden organiseert Martin Draax elke laatste donderdag van de maand een modelteken-avond in De Nieuwe Anita. Gisteren was ik er voor het eerst bij. Donderdagavond acht uur is een lastig tijdstip. Maar het was het meer dan waard!
Ik heb dertig jaar geleden een keer een modeltekenles bezocht. Dat was toen helemaal niks voor mij, ik had veel te weinig vaardigheden. Inmiddels ben ik iets vaardiger met pen en papier, maar van modeltekenen heb ik geen kaas gegeten. En daarom was ik er gisteren. Ik wil graag echt leren tekenen, enniet de rest van mijn leven verdwalen in mijn trucjes.
Het model was Milly en ze nam eerst een paar poses van een minuut aan, toen vijf minuten poses en ten slotte tien minuten.
Die minuutschetsen zijn eigenlijk het interessantst, besef ik achteraf. Maar dit was de enige die ik gisteren maakte die enigzins toonbaar is:
En dit zijn wat de andere schetsen. Ik heb de rest meteen weggegooid, het is allemaal ver beneden de maat, maar ik laat het toch zien. Dit soort avonden zijn geen wedstrijd, het is bedoeld omiets te leren, en natuurlijk om een leuke avond te hebben.
De twee beste tekeningen heb ik aan Milly gegeven, in ruil voor een foto. Daar heeft u dus een vergrootglas voor nodig:
Er is voldoende plek voor een paar extra deelnemers, dus zet de komende sessie in uw agenda!
Ongetiteld
Published: 2019-04-26 10:23:33
Hm
Published: 2019-04-23 21:50:37
Onze dochter heeft een abonnement op de Linda. Ik lees het tijdschrift ook, en met plezier. Het is min of meer het enige tijdschrift dat ik nog lees. Het meest recente nummer heeft handlettering op de omslag.
Ik heb een alternatieve versie gemaakt, maar volgens onze dochter is het lelijk. Dat zegt ze wel vaker over wat ik maak, en soms zie ik dat zelf echt niet. Soms zie ik het wel, maar als ik het niet zie, is dat vervelender dan wanneer ik wel zie. Dit zijn blinde vlekken die ik liever niet had.
En dit is een hele domme tekening die ik maakte toen ik thuiskwam en zo moe was dat ik liever meteen naar bed was gegaan. Vroeger zou ik dat ook gewoon gedaan hebben, maar op mijn leeftijd lig ik dan ‘s nachts wakker. Dus tegenwoordig houd ik mezelf wakker tot een uur of tien en maak dit soort onzin.
Terugval
Published: 2019-04-22 20:47:59
Mijn leven kent aardig wat dode momenten. In die tijd kan ik niet echt doen wat ik zou willen, omdat ik op die dode momenten de materialen of tijd niet heb om die dingen te doen, maar ik kan wel iets anders doen.Vaak kom ik niet verder dan mezelf herhalen, zoals hier toen ik ergens zat en alleen een stuk pakpapier had om op te tekenen.
Vlekkenwerk (3)
Published: 2019-04-21 19:58:43
Vlekkenwerk (2)
Published: 2019-04-20 11:51:43
Vlekkenwerk
Published: 2019-04-18 19:59:52
Vanm Ton de Ruijter kreeg ik weer een paarvellen waarop hij zijn penselen schoonveegt. Zoals deze:
Zoals u inmiddels wel weet, maak ik een soort steden van deze vlekken van Ton. Vanochtend had ik een uurtje extra de tijd. Onze zoon me om acht uur zou komen ophalen maar zich had verslapen. Dus kwam ik tot hier:
Toen ik vanmiddag thuiskwam heb ik in de tuin de tekening afgemaakt:
Dit is een buitengewoon plezierig werkje. En ik heb nog een paar vellen.
Alfabetten
Published: 2019-04-16 20:12:29
De twee alfabetten die ik eergisteren liet zien heb ik uitgewerkt:
Ik zei dat ik de letters van de Openbare Lagere Schhool in de Bellamystraat erg lelijk vond, maar eenmaal uitgewerkt vind ik het best meevallen.
Verder heb ik nog een ander alfabet gemaakt:
Morgen is de lezing bij Letterspace. Ik ben nog niet nerveus, maar ik twijfel wel of het wel een interessant verhaal wordt. Ik ben bang voor en “Oom Wim vertelt” effect. Dat ga ik uiteraard proberen te voorkomen. Wordt vervolgd!
Letterspace
Published: 2019-04-14 18:12:31
Aanstaande woensdagavond mag ik een lezing geven over letters bij Letterspace, Zeeburgerdijk 15, 1019 AB Amsterdam. Ik ga het onder andere hebben over de alfabetten die ik teken. En ik ga vertellen hoe ik het doe. Zoals met het alfabet waar ik momenteel bezig mee ben. Ik zag dat op het dak van de Desmet Studio’s nog steeds het oude bord ligt:
Ik heb geen idee of de gebruikte letter een font is, ik vind het ook niet meteen een heel fraaie letter, maar je moet roeien met de riemen die je hebt, dus ik heb op basis van de letters die op het bord staan een compleet alfabet gereconstrueerd:
Ik heb het nog niet af. Maar tijdens de lezing laat ik uiteraard de uitgewekte versie zien.
Vorige week fotografeerde ik ook deze geveltegellettering in de Bellamystraat:
Dit is zeker geen font, maar het is wel een hele lelijke letter. Dat is uiteraard geen reden om er geen alfabet van te maken. En ook geen reden om er geen extra aandacht aan te besteden:
Zoals u ziet heb ik hier en daar een beetje gesmokkeld. Dat doe ik liever niet, maar in dit geval vond ik het nodig omdat ik zeker weet dat de maker van de originele letters niet met opzet lelijke letters maakte. Ik heb ook de P veranderd. Dat is heiligschennis, maar ook dat moet af en toe.
Nespresso
Published: 2019-04-12 19:52:04
Tekening
Published: 2019-04-12 11:00:09
Tijdens het luisteren naar muziek voor een aantal projecten waar ik mee bezig ben maakte ik een tekening/collage van dingen die op mijn bureau lagen. Heerlijk werk!
The Daltons
Published: 2019-04-11 14:30:04
Onlangs kreeg ik deze mail van Thom Roep:
“Ik wil je even vertellen dat ik genoot van je rubriekje in Stripnieuws. Je beschrijft een fenomeen dat bijna niemand kent of zich herinnert. Ik heb hier in kennissenkring zo vaak iets over verteld, maar nooit had iemand dit ooit gezien en sommigen konden het zich niet eens voorstellen.
Mijn vader was in 1947, vijf jaar voor mijn geboorte (1952), varende op een schip van de KNSM, om de verplichte militaire dienstplicht te ontlopen. In New Orleans bestond de mogelijkheid tot het opnemen van een 45-toeren plaatje al. (Ander kunststof, iets dunner dan de plastic exemplaren die wij later leerden kennen. Wel hetzelfde formaat) Aan de envelop, waarin keurig twee extra stukken karton gingen te zien, was er een extra service, namelijk de verzending. Mijn vader sprak een boodschap in voor zijn moeder (mijn latere oma dus), maar niemand had in haar omgeving een zogenaamde pick-up. Toen ik 12 jaar was vond ik dit plaatje.
Helaas bezat ik ook geen pick-up, maar ik bedacht (HELAAS) wat slims. We hadden een zware His Masters Voice 78 toeren grammofoon op zolder. Als ik nu met de hand de schijf langzaam zou draaien kon ik het plaatje horen. Je voelt hem al aankomen… de loodzware arm met scherpe naald er op en behalve het zinnetje: Doe de groeten aan Opoe… ging de rest verloren. Letterlijk zelfs, want het materiaal was niet bestand tegen zoveel naalddruk en armgewicht.
Twee jaar later (1966) had ik meer belangstelling voor ons zogenaamde bandje dan voor de dagelijkse lessen op school. The Daltons… Geformeerd door jongens die ik niet uitzocht op muzikale kwaliteiten, maar op lengte, want toen was Lucky Luke al heilig in mijn ogen.
We oefenden na schooltijd (drie van de vier bleven dat leerjaar zitten!) Drie gitaren (gewone, geen elektrische) en een soort Afrikaanse trommel in plaats van een heus drumstel. Wel eigen composities… ja ja! Ik heb volgens mij de met vulpen geschreven teksten tijdens de les op het lyceum nog ergens…)
Ja en toen ontdekte ik in de Kinkerstraat te Amsterdam (naast V&D) een ingang naar een ruimte waar men pasfoto’s èn een plaatje kon maken. Op een zaterdagmiddag op de fiets er heen. Je had in die tijd nog op zaterdag school tot circa 12 uur. (pas in leerjaar 1967-1968 afgeschaft) Drie man, nummer vier moest naar de Zeeverkenners, twee gitaren en het trommeltje. Een bandrecorder hadden we niet. Cassetterecorders bestonden nog net niet, dus het werd een live opname. Helaas was het opnamehok even klein als de pasfotoautomaat. Nog kleiner dan een telefooncel zowat. De zanger - ik dus - ging er gebukt in met de trom tussen de benen. Bandlid Fred wijdbeens met zijn gitaar kruislings op mijn rug. Gijs, de andere gitarist zo dicht mogelijk bij in de deuropening. Een gulden in de gleuf en daar gingen we.
‘With you smile- I see- Anything-
Of love- In your eyes - so blue- I love you - come back.
So I feel your lips again and burn my hearth again in fire-
Than I can say you’re my wife and I’m your man forever now…
Na 53 jaar ken ik het nog uit mijn hoofd. En daarna nog een keer! Hetzelfde ritueel, want Fred wilde natuurlijk ook een singletje, maar Gijs was blut dus die hoefde niet.
Thuis gekomen… wat een teleurstelling! Waarschijnlijk had ik gebukt gestaan met mijn kont tegen de gaatjes die de microfoon vormden. Van mijn stoere zang waren een paar neusklanken hoorbaar, maar de trommel deed het goed. Maar verder alsof er krakende vrachtauto’s langsreden en zoals Fred het formuleerde: Alsof het schijthuis borrelde. Jammer, maar helaas. Maar TOCH heb ik dus ooit een grammofoonplaat gemaakt en daar ben ik nog af en toe opschepperig over.
Hoesje gemaakt met Photoshop:
