Soundtrack of my life
.
Because of a copyright dilemma there is no longer any music on this site. As soon as this is sorted out, this blog will have a soundtrack again.
Nespresso
Published: 2020-01-25 10:56:28
Op de werkvloer duren gesprekken doorgaans niet langer dan twee zinnen. En de onderwerpen gaan zelden verder dan de meest voor de handliggende zaken. Ik ervaar dat niet alleen als oninteressant maar ook als vermoeiend. Ik probeer nog steeds af en toe de boel open te breken maar dat wordt zelden herkend. Maar als het wordt herkend is dat heel prettig. En het is een bevestiging van mijn idee dat eigenlijk niemand werkelijk is geinteresseerd in oppervlakkige gesprekken.
Nespresso
Published: 2020-01-24 20:53:03
De afgelopen weken heb ik gewerkt in een woning waar constant ook anderen werkten. Timmernannen, loodgieter, elektricien, vloerenleggers, tegelzetters, kitter, ik was nooit alleen. Dat betekent dat er een radio aanstaat en dat er de hele dag gesprekken worden gevoerd die me niets zeggen. Ik kan me slecht afsluiten en soms ben ik doodmoe als ik thuiskom. Niet van het werk maar van al het gedoe. Vooral dat mensen de hele dag langs elkaar heen praten vind ik dodelijk vermoeiend. Ik voelde me als op school, waar ik ook de hele dag het idee had dat iedereen lang elkaar heen praatte. Maar deze mensen zijn oud. In de bouw werken veel oudere mensen. Tot mijn schrik besefte uik vandaag dat ik de oudste was op deze werkvloer.
Nespresso
Published: 2020-01-23 20:17:37
Als iemand me vijfentwintig jaar geleden had verteld dat ik op mijn zestigste in de bouw zou werken zou ik niet eens geluisterd hebben, zo absurd. Maar het is zo gelopen en ik heb er vrede mee. Vandaag besefte ik dat dit werk me helpt om met twee benen op de grond te blijven. Als ik alleen ben, of in het gezelschap van mensen die ik zelf heb uitgekozen, is het moeilijk om me te blijven herinneren hoe het leven is op een werkvloer. Ooit ga ik een boek schrijven over wat ik in de bouw heb meegemaakt,maar vooralsnog besteed ik mijn vrije tijd liever aan tekenen.
Collage
Published: 2020-01-22 22:06:19
Op mijn bureau lagen wat halfgare droodles en in een gefrustreerde bui heb ik die heel lomp aan elkaar geplakt. Een paar dagen later heb ik mezelf gedwongen om het toch zo netjes mogelijk af te maken. Geen idee wat ik hier van moet vinden.
Dit zijn twee fragmenten:
Als je iets maakt in een andere stemming krijg je ook andere resultaten. Maar anders is niet per se beter. Het is vooral, eh, anders.
De krant van vrijdag
Published: 2020-01-21 17:16:23
Nespresso
Published: 2020-01-20 09:49:58
Nespresso
Published: 2020-01-19 19:28:30
Marcel Bontempi
Published: 2020-01-18 17:32:29
Een jaar of twee gelden hoorde ik in De Nieuwe Anita een plaatje dat Ir. Vendermeulen draaide dat ik zo goed vond dat ik hem vroeg wat het was. Het bleek van Marcel Bontempi. Ik hem meteen de elpee gekocht waar dat lied op stond. En de hele elpee bleek geweldig. Ik draai er regelmatig iets van in het radioprogramma dat ik wekelijks met Vic van de Reit maak voor 40up radio. “Dig a hole”, het prijsnummer van de elpee, staat zelfs op 1 in onze top 30 van 2019.
Ik heb onlangs voor Vic wat singels en elpees van een van zijn muzikale helden gedigitaliseerd. Dat is Jo Alan, een volstrekt obscure Valaamse zanger, waarvan Vic alle platen bezit. Binnenkort gaan we daar een speciale uitzending aan wijden in ons programma, Train to nowhere. Als bedankje voor het digitaliseren kreeg ik van Vic dit singeltje:
Het liedje op de B-kant, althans als originele singelt, is onbetaalbaar maar deze re-issue is me even lief. Sterker nog, hij zit al twee dagen aan mijn draaitafel geplakt. Dit is een van mijn allerliefste liedjes ooit.
Austin Otman Spare
Published: 2020-01-17 11:37:37
Gisteren kocht ik dit boek in een tweedeghands winkel waar ik toevallig langs fietste na mijn werk:
Het gaat mij vooral om de illustraties, en dan met name die van Austin Otman Spare. Hij was een wonderlijke man, die onterecht een beetje is ondergesneeuwd door zijn tijdgenoot Aleister Crowley.
In het boek staat deze foto die nieuw voor mij was:
Toen Austin Spare jong was zag hij er goed uit, maar aan het einde van zijn leven was er weinig van hem over. Maar zijn manier van denken is fascinerend, al weet ik er weinig van af. Ik heb zojuist een biografie besteld, dus hopelijk maakt dat boek me iets wijzer over wat er allemaal in het hoofd van Austin Spare omging.
Hij was erg bezig met symbolen en letters, die volgens hem gereedschappen waren om de werkelijkheid mee te manipuleren. Tegenwoordig is hij vooral bekend om zijn tekeningen. Deze staan in het boek dat ik gisteren kocht:
En deze staan niet in het boek:
Ausitin Spare meende dat zijn hand af en toe werd geleid door William Blake. Hoe dan ook, het werk van de twee mannen vertoont veel overeenkomsten.
Wordt vervolgd.
Peter Plichta
Published: 2020-01-17 10:21:24
Eind vorige eeuw kocht ik dit boek:
Het gaat over getallen en chemie. Toen ik het voor het eerst las begreep ik de helft niet. Maar ik herlees het regelmatig en heel langzaam dringt het tot me door wat Peter Plichta schrijft. Het is een ongelooflijk verhaal.
Het basis-idee is dat de natuurlijke getallen geen verzinsel van mensen zijn maar dat ze de broncode van de schepping zijn. De priemgetallen zijn de sleutel tot het ontrafelen van de reden waarom alles is zoals het is: de 81 elementen, de tijd, de lichtsnelheid en de natuurlijke constanten.
Het boek is niet meer in druk en Peter Plichta lijkt weinig mensen te hebben overtuigd met zijn ideeen. Dat is raar want het zijn voor een belangrijk deel meer dan ideeen. Zo heeft hij een nieuwe brandstof gecreeerd. Die verbrandt niet alleen de zuurstof maar ook de waterstof, waardoor er meer energie vrijkomt. Ook bedacht hij een raket in de vorm van een schijf, die hogere snelheden kan behalen dan gewone raketten en die gewoon kan landen en opstijgen als een vliegtuig.
Mij gaat het vooral om de simpele en elegante manier waarop Peter Plichta uit de natuurlijke getallen allerlei verschijnselen verklaart die in de reguliere wetemnschap als axioma’s gelden.
Dit is het schema waar alles om draait:
Iedereen weet dat priemgetallen uitsluitend worden gevonden rond veelvouden van 6. Dus 5 en 7, 11 en 13, 17 en 19 zijn priemgetallen. Maar bij 4×6 gaat het mis: 25 is geen priemgetal. En bij 6×6 eveneens: ook 35 is geen priemgetal. Ik las in dit boek voor het eerst dat 25 en 35 (en alle andere getallen naast een veelvoud van 6) producten van priemgetallen zijn. (25=5×5, 35=5×7, enzovoort.)
Ik heb de afgelopen dagen wat lezingen over priemgetallen bekeken op YouTube. Niemand had de inzichten van Peter Plichta. Zo lijkt bijna iedereen de 2 en de 3 ook als priemgetallen te beschouwen. Terwijl ze alle kenmerken ontberen van een priemgetal. Peter Plichta beschouwt de 1, 2 en 3 als het gereedschap om de blauwdruk te ontcijferen. De 2 en de 3 zijn dus geen priemgetallen. Om een voorbeeld te geven: 1+2+3=6. En 1×2x3=6. Dat wordt in de moderne wiskunde als een leuk curiosum beschouwt, maar in een heelal waar geen toeval bestaat is het een aanwijzing. Het is een aanwijzing voor Peter Plichta dat in de natuur alles draait om de 6.
Ik zag dat Peter Plichta in Dusseldorf woont. Hij is nu 81. Dat zal voor hem een bijzondere leeftijd zijn, omdat 81 het aantal stabiele elementen is.
Peter Plichta is trouwens ook de eerste en enige(!) die me ooit vertelde dat de elmenten 43 en 61 niet werkelijk bestaan. Ze kunnen alleen onder zeer speciale omstandigheden worden gecreeerd en vallen meteen weer uit elkaar. In dit boek vertelt hij niet waarom dat zo is. Ik ben een paar keer per jaar in Dusseldorf. Ik zou het kunnen wagen om te proberen met hem af te spreken en het hem persoonlijk te vragen…
Als u gaat googlen komt u veel meer fascinerends tegen dat het werk is van Peter Plichta. Zoals de ruimtespiegel:
Deze spiegel laat zien dat de ruimte vier dimensies heeft. Peter Plichta verwerpt het idee dat tijd een vierde dimensie is. Ook hierover zou ik hem graag wat vragen willen stellen.
It
Published: 2020-01-15 16:07:32
Nepresso
Published: 2020-01-11 23:09:05
Onlangs hoorde ik iemand zich verspreken. Omdat ik zelf niet zo graag Nespresso koffie drink vond ik dit een mooie verspreking. Maar het heeft verder niks te maken met wat ik u vandaag laat zien.
?!?
Published: 2020-01-11 09:17:04
Ik zat gisteren in een snackbar waar een teevee stond afgesteld op een nieuwszender. Ik hoorde dat de tape van de bewakingscamera, waarop de eerste zelfmoordpoging van Jeffrey Epsein zou staan, is gewist. En de back-up is eveneens gewist.
Ik volg geen enkel nieuws, behalve het alsmaar grote wordende verhaal over hoe kinderen misbruikt worden door mensen die gedekt worden door machtige instituten en/of veel geld. Ik schrijf en praat hier niet over, maar gisteren had ik behoefte om op straat te gaan lopen met een spandoek. Maar los van mijn pogingen om te begrijpen wat er precies gebeurt probeer ik te bedenken wat ik zou kunnen doen. Het eerste lukt niet en het tweede evenemin. Ik snap er niks van en ik weet niet wat ik persoonlijk zou kunnen doen. Maar het vreet ernstig aan me en ik merk dat ik een beetje aan de grens van mijn geduld geraak.
Toen uitkwam wat Dutroux, Jimmy Saville, Jeffrey Estein en nog een groot aantal anderen, die voor de media minder interessant zijn, hebben uitgespookt, verwachtte ik telkens een culturele schoonmaak. Maar er gebeurt helemaal niks. Alleen maar nog meer leugens en onzin, zoals wat ik gisteren in de snackbar hoorde.
Ik had die middag radio-opnames en die heb ik keurig gedaan, maar ik kon me heel slecht concentreren. Uiteindelijk heb ik wat herhalingstekeningen zitten maken maar de rust kwam niet. Ik zou heel graag willen weten wat ik zou kunnen doen om met een rustig geweten te kunnen slapen. Het idee dat er op grote, georganiseerde schaal kinderen worden misbruikt door mensen die bovenaan de ladder van onze cultuur staan, bezorgt me nachtmerries.
Colage (2)
Published: 2020-01-10 17:25:02
Nog een grote tekening/collage die ik maakte omdat ik niet kon werken:
De foto van twee gekleide pinguins komt uit een programmaboekje dat iemand me stuurde. Het lag op mijn bureau en iets in me dwong me om dat plaatje erin te plakken. Ik snap dat zelf niet: waarom vind het prettig om iets in alles wat ik maak te doen dat dissonant is? Ik vind het ook prettig als anderen dat doen. Ik houd van dingen met een randje. Maar mijn randjes zijn meestal nogal suf. Dat zou ik bij een ander niet echt geweldig vinden. Maar ik wil er bij het maken niet over nadenken. Kennelijk moest er een foto van anderhalve pinguinbeeldjes in deze tekening.
Collage
Published: 2020-01-09 11:23:14
Gisteren werd in de woning waar ik op het moment werk onverwacht het laminaat gelegd. Als schilder bungel ik onder aan de hierarische ladder dus ik ben maar naar huis gegaan. Het is niet de erste keer dat zoiets gebbeurd maar ik ben toch nog steeds altijd verbaasd en pissig. Uiteindelijk heb ik mijn frustratie omgezet ik deze tekening:
Er lag een envelop van Maaike Hartjes op mijn bureau, waarin mooie Japanse papiertjes zaten. Ik heb stukjes van de envelop gebruikt in de tekening. Die is voor mijn doen groot. Ik heb gewoon allerlei stukken papier aan elkaar geplakt die op mijn bureau lagen. Dat levert een hoop geknoei op en veel lijmvlekken, maar ik word heel blij van dit soort geknoei.
