Inkt

Ik herken dat. Ooit ademde ik strips. Vanaf dat ik lezen kon tot zeg, pakweg, mijn 40e. Weet je nog dat ik me kon herinneren dat jij een Plant ‘n Knol had ingestuurd in de Robbedoes? Ik zie de zelfgerasterde vlakken nog voor me. Ik vond het heel goed. Strips zijn een paralelle werkelijkheid, zoals ook film, literatuur en games dat zijn. Inmiddels heeft de echte werkelijkheid mijn liefde voor strips doen verflauwen. Ik vind de verhalen vaak niet interessant genoeg, de karakters te plat, de beschouwingen niet diep. Er zijn maar weinig strips die me nog boeien. Ook de strips die iedereen goed vindt, vind ik nauwelijks de moeite waard. Het is jammer en het doet ene beetje pijn. Maar ja, life goes on.