Showcase

Eeuwige wederkeer

Saturday, 18 April 2015

Omdat ik op het moment elke dag dag werk en dus niet aan mijn bureau kan zitten, stapelt zich daar het papier op. Vandaag is het zaterdag en werk ik niet, maar alleen al de spreuken die onze dochter voor mij verzameld heeft, kan ik nooit in een dag letteren. Ik heb er net eentje gedaan:

Toen ik de scan wilde opslaan ontdekte ik dat ik de spreuk al eens heb gedaan. Niet alleen is het letterbeeld vrijwel identiek, ook de kleur is vrijwel hetzelfde:

Dit is volgens mij nog niet eerder gebeurd bij het maken van de spreuken, maar wel met andere bezigheden. Ik ervaar het niet als een goed teken. Het toont mijn brein als onbetrouwbaar. IK heb echt heel hard zitten nadenken over hoe ik die letters tekende. Ik heb er anderhalf uur over gedaan en misschien wel een paar honderd gedachtes gemaakt. Die blijk ik achteraf al eerder te hebben gemaakt en daar herinner ik me niets van!.
Het herinnert me aan een verhaal dat ik ooit hoorde van iemand die in een bos verdwaald was. Hij vindt uiteindelijk de weg terug, maar ontdekt bij de uitgang dat ie al eerder op dezelfde plek verdwaald was en toen precies dezelfde weg heeft genomen, al kon hij zich daar niks van herinneren toen hij voor de tweede keer zijn weg terug zocht. Dit is natuurlijk een metafoor voor het idee van De Eeuwige Wederkeer: onbewust hetzelfde doen, vage herinneringen, de weg kwijt zijn, enzovoort. En de tekst van de spreuk is natuurlijk ook veelzeggend.
Het weekeinde begint goed.

Comments:

Jon van den Berg

2015-04-18 14:44:11

Wat ook kan is dat je in beide gevallen de juiste keuze hebt gemaakt. We zijn ons brein

Jon van den Berg

2015-04-18 14:46:02

Je tweede versie oogt wat fragiel; de eerste is steviger

Jan Turkenburg

2015-04-18 17:30:25

Eens met Jon. Ik zou er niet al teveel over inzitten. Het is eigenlijk heel logisch dat jij met alles wat jij bent voor de tweede keer met bijna dezelfde oplossing komt voor wat het beste past bij die spreuk. Alleen laat je geheugen je even in de steek. Gelukkig maar. Uit alles wat ik over hersenen lees, blijkt dat ‘vergeten’ een vaardigheid is die essentieel is om te overleven (en om gelukkig te zijn, voeg ik er op persoonlijke noot aan toe ;) )