Pink Oculus & Badjekkah

Tuesday, 21 April 2015

Over het Indomania festival afgelopen zondag in de Melkweg zou ik een boek kunnen schrijven,maar daar heb ik de tijd nu niet voor en ik denk ook niet dat u dat boek zou willen lezen. Ik was er de hele dag en heb me uitstekend vermaakt. Muzikaal was het lang niet allemaal opwindend, maar dat is natuurlijk ook een kwestie van smaak. De afsluiter was Candy Dulfer met Funky Stuff. Zij speelde in de grote zaal. Ik heb het een half uur volgehouden. Misschien ligt het aan mij, maar dit was in ieder geval niet aan mij besteed. Op weg naar de garderobe zag ik dat er in de kleine zaak nog iemand op het podium stond. Er waren hooguit een handvol mensen in de zaal, maar het leek dat er nog iets ging gebeuren, dus ik ben gebleven. Er kwamen uiteindelijk twee jongens op het podium, die de band Badjekkah vormen, en een zangeres, die zich zelf Pink Oculus noemt. Het eerste nummer was vreemd maar intrigerend. Het klonk als een kruising tussen Suicide, Schooly D en Miss Elliot met een Surinaamse saus en wat dancehall, om maar een poging te wagen u een indruk te geven. Bij het tweed nummer draaide mijn maag zich om, in de goede zin. Ik werd ineens diep ontroerd omdat ik het zo mooi vond. Mijn hersens waren nog bezig met uit te vogelen waar ik nou eigenlijk naar stond te luisteren, maar mijn hart wist het kennelijk al. Ik word altijd emotioneel als ik goede muziek hoor; daarom houd ik ook zo van muziek en daar om ga ik graag naar optredens. Maar zo goed dit maak ik zelden mee. Het werd steeds beter en ik besefte hoe bizar het was dat in de andere zaal 1500 mensen
bij Candy Dulfer stonden en hier slechts een handvol mensen getuigen waren van een klein wonder.
Het was niet alleen de muziek, hoewel het voor mij daar wel om draaide; de zangeres had een aanwezigheid die grote indruk maakte. Ze had alles wat iemand als Grace Jones pretendeerde te hebben. Geboren voor het podium. Maar die zang! En de begeleiding! Ze speelden half eigen nummers, half covers, en onder de covers waren twee van mijn favoriete nummers: “Crazy” en “Tainted love”. Ik zou willen dat ik het had opgenomen maar mijn mobiel was bijna leeg en ik was te verbouwereerd.
De volgende dag heb ik op Google gezocht en het blijkt dat zowel Pink Oculus als Badjekkah al een aardige reputatie hebben. Dit is bijvoorbeeld een optreden bij Giel Beelen, en dit lijkt op hoe het optreden afgelopen zondag klonk:

En hier is nog zo’n opname:

En hier nog eentje, en luister vooral naar het laatste nummer, met die fraaie uit elkaar vallende beat:

Er is een nummer op iTunes te koop (“Overdue”), maar ik zou willen dat er een elpee was van Pink Oculus met Badjekkah. Dat zal vast niet lang duren, denk ik. God, wat kan muziek toch mooi zijn!

Nog eentje:

En ter correctie van mijn foute beschrijving:
Winfrieds woonkamer

Nog een allerlaatste, en niet de minste:

/

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit