Predestinatie

Sunday, 24 July 2016

Een van de interessante bijkomstigheden van alles wat ik doe, is dat ik het allemaal niet snap. Ik ben grote delen van de dag de verbaasde, en soms zelfs verbijsterde toeschouwer van mijn eigen leven.
Het betekenen van een Nespresso-verpakking kost tijd. Het hangt er vanaf hoe ingewikkeld ik het mezelf maak, maar minstens een uur ben ik er toch wel mee bezig. Als ik dan aan het eind van een week zie hoeveel van die dingen er op mijn bureau liggen, snap ik niet waar die tijd vandaan komt.
Dat is ook op ander gebieden van mijn leven een raadsel. Ik werk hard, maar toch: het lijkt alsof wat er gedaan wordt zich weinig van mijn opvattingen over tijd aantrekt trekt. Dat klinkt cryptischer dan ik bedoel: ik bedoel dat het lijkt alsof het leven van te voren al bepaald heeft wat er wel en niet gedaan gaat worden en daar hoef ik me geen enkele gedachte over te maken. Dat deed ik vroeger voortdurend: ik zat te bedenken hoeveel tijd ik met iets bezig zou zijn, in welke volgorde ik het het beste kon doen, schema;’s te verzinnen, enzovoort. Maar dat werkte nooit. Ik had er alleen maar stress van en alles liep altijd anders dan ik kon bedenken. Sinds een jaar of vijftien beperk ik het denken over mijn bezigheden tot een minimum. Ik maak een plan voor de dag en laat het verder zoveel mogelijk gebeuren en maak er het beste van.
Het idee van predestinatie, dat ik ooit op school leerde en ongeveer het belachelijkste idee aller tijden vond, vind ik inmiddels een stuk aannemelijker. Vooral als ik een lijst met dingen te doen heb en dan toch gewoon eerst een paar uur ga tekenen of lezen, omdat ik daar meer zin in heb, en dan aan het einde van de dag op een miraculeuze wijze toch alles doe wat ik moest doen, op manieren die me verbazen, alsof iemand mij van afstand bedient, omdat het nou eenmaal in de sterren staat geschreven dat deze dingen gedaan moeten worden.
Ik weet dat dit soort verhalen bij sommige mensen heel erg in het verkeerde keelgat kunnen schieten, en ik wil ook absoluut geen discussies beginnen. Maar het idee dat we in een leven zitten dat allang van te voren is vastgelegd is vaak in mijn gedachten en ondanks dat ik er niet in geloof, is het wel denkbaar.

Comments: