Dagboeken

Wednesday, 23 April 2014

Ik schrijf tegenwoordig liever brieven dan dagboeken, maar af en toe ligt er toch weer een stapel dagboekvellen op mijn bureau. Ik schrijf op losse vellen, zodat het makkelijker is om het weg te gooien. Want ik bewaar mijn dagboekschrijfsels niet. Ik heb al mijn echte dagboek ook weggegooid. Met pijn in mijn hart, want ik weet dat ik de inhoud niet ga onthouden. Maar het idee dat iemand het later gaat lezen is erger. Ik ben inmiddels ook begonnen met het opruimen van alle andere schrijfsels: ik wil niet dat iemand anders dat later moet doen als ik er niet meer ben. En ik ken teveel voorbeelden van mensen die dit werk te lang hebben uitgesteld.
Ik koop regelmatig dagboeken in kringloopwinkels. Ik bewaar ze niet allemaal, maar ik lees ze wel altijd. Het heftigste zijn vier zeer openhartige dagboeken van een jonge vrouw met anorexia. Ze beschrijft haar huwelijk, haar kind, haar strijd met haar ziekte. Het is onduidelijk hoe het met haar afloopt, maar ik kan me bijna niet anders voorstellen dan dat ze is overleden aan de gevolgen van haar ziekte. Ik zou graag iets met deze dagboeken doen, maar heb nog niet de moed gehad om er over na te denken wat ik er mee zou willen doen.
Onlangs kocht ik dit dagboek:

Het is een dagboek van een jonge vrouw die vlak na de oorlog in Amsterdam leefde. Ze gaat veel uit en schrijft voornamelijk over films en theatervoorstellingen. Maar ook over de Koningin, haar familie en de toestand in de wereld.

En er zitten ook wat knipsels in het dagboek geplakt. Allemaal heel netjes gedaan, het zou zo uitgegeven kunnen worden.

Maar er moeten tienduizenden van dit soort dagboeken bestaan en die worden natuurlijk nooit uitgegeven. Ik vrees dat de meeste zelfs nooit zullen worden gelezen.

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit