Post

Monday, 29 August 2016

In de vakantie stuurde ik vanuit elke stad waar we waren een brief naar een goede vriendin, Tineke. Zoals ik meestal doe, schreef ik die brieven op pakpapier en maakte ik de enveloppen zelf,in dit geval van plattegronden van de stad, die je kon krijgen bij de toeristen informatiecentra.
Gisteren kreeg Tineke mijn laatste brief. Die heeft er dus anderhalve week over gedaan om vanuit El Palmar naar Amsterdam te komen en zat bovendien in een andere envelop:

Iemand had mijn brief kennelijk in een andere envelop gedaan en het adres van Tineke overgeschreven.

Het waarom werd duidelijk op het kaartje dat ook in de envelop zat:

Onze dochter zat erbij toen Tineke dit liet zien en we hadden tijdens de vakantie een paar keer gesprekken gehad over hoe speciaal brievenpost is. Maar zo mooi als dit heb ik het in mijn correspondenties nog maar zelden meegemaakt.
Onze dochter ging meteen op haar mobiel kijken of ze de postbeambte kon vinden. Dat is nog niet gelukt. Maar ik wil dat ook niet. Ik wil met deze man geen digitaal contact, ik ga hem post sturen.
Er hing die avond een gedeeld gevoel van verwondering in ons huis dat ik niet snel hoop te vergeten. De wereld kan soms zo leuk zijn.

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit