Ouderdoem

Tuesday, 28 February 2017

Deze oude foto’s zaten in de stapel mooie dingen die ik onlangs van Dirk Koorn kreeg:

Het zijn foto’s ter grootte van een speelkaart, op zwaar karton afgedrukt. De foto’s zijn zo oud dat zelfs de baby’s op deze foto’s niet meer leven.
De afgelopen weken zijn er veel mensen die ik ken overleden. Ik schrijf daar niet over, maar het houdt me meer bezig dan me lief is. Op mijn leeftijd kun je er op rekenen dat het aantal mensen dat in mijn leefwereld overlijdt steeds groter wordt. Tenzij ik zelf bij de langst levenden ga behoren en als een van de weinigen ga meemaken dat al mijn vrienden dood gaan. Ik weet niet wat ik liever zou wensen, eigenlijk vind ik het alletwee niks om naar uit te kijken.
Ik ben niet bang voor mijn eigen dood, ik ben vooral nieuwsgierig, al reken ik nergens op. Maar ouder worden valt me zwaarder dan ik had gedacht en het ouder worden en sterven van dierbaren grijpt me veel meer aan dan ik had gedacht. Het ging allemaal te snel, ik ben slecht voorbereid op ouderdom.
De foto’s hebben fraaie achterkanten, met daarop reclame voor de fotograaf:

Ik ga iets met al deze foto’s doen, maar vooralsnog heb ik geen idee wat. Het zal iets met vergankelijkheid te maken gaan hebben.

Overigens viel me op dat deze jongeman, die zo’n honderd jaar geleden is gefotografeerd, vandaag de dag onopgemerkt over straat zou kunnen lopen.

Sterker nog, hij ziet er hip uit.

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit