Nespresso (3)
Monday, 9 January 2017
</SoundJanuary2017/Objets909.jpg!
Ooit heb ik me intensief verdiept in het vreemde feit dat er zoveel mogelijkheden lijken te zijn binnen vrij strakke beperkingen. Neem het betekenen van een Nespresso-verpakking. Dat kan in theorie op bijna oneindig veel manieren. Het aantal is niet werkelijk oneindig, als je maar voldoende tijd neemt, maakt iemand op een gegeven moment een identieke tekening.
Maar stel nu dat je van al die tekening een lowres bestand maakt. Die zouden dan al veel eerder identiek moeten worden. Ik heb van de onderste verpakking, die u hierboven 1000 pixels breed is, een bestand van 100 pixels breed gemaakt:
Dit plaatje telt nu nog maar een paar duizend pixels maar is nog steeds goed herkenbaar. Als je nu een kleiner plaatje als voor beeld zou nemen, in zwartwit, en betere algoritmes gebruikt om de data te reduceren, kun je een plaatje herkenbaar houden met heel weinig pixels. Ik weet het precieze aantal niet, maar ik schat dat je met honderd of vijftig pixels een heel eind komt. Het is mij een raadsel hoe je iets nog kunt herkennen met zo weinig data als je in theorie bijna oneindig veel verschillende mogelijke plaatjes hebt. Toen ik dit voor het eerst opmerkte ging het om muziek. Je kunt een liedje herkenbaar houden met zo weinig data dat je de reeks enen en nullen in theorie uit het hoofd kunt leren. In de variaties in die reeks enen en nullen zitten niet alleen al ooit gemaakte liedjes, maar zelfs alle liedje die denkbaar zijn. Leuk idee om eens fijn uw hersens over te breken als u zich een keer verveelt.
Tineke
2017-01-10 04:03:36
Voor het eerst zie ik diepte in de bewerking! Ik zou nr.2 graag voor je bewaren!