Idealen

Sunday, 2 April 2017

Ik heb me lang geleden voorgenomen om niet te zeuren en te klagen over zaken waar ik niks aan kan doen ( bijvoorbeeld over het weer, de tweede wereldoorlog en de politieke situatie in Turkije, om maar wat voorbeelden te noemen. Ik wil ook nooit meer klagen over zaken waar ik wel iets aan zou kunnen doen, zoals mijn eigen humeur en mijn slechte relatie met digitale apparatuur. Maar de laatste tijd heb ik snel groeiende moeite met de wereld in mijn directe omgeving. Ik word oud, dat zal de voornaamste reden zijn. Maar ik vind het vreselijk om aan te zien dat alles steeds meer om uiterlijkheden en status lijkt te gaan. Het leven is zo niet geworden wat ik hoopte toen ik jonger was. Ik word regelmatig als een rariteit gezien omdat ik idealistisch ben en principes heb. Alsof dat dom en naïef zou zijn. Ik ben zo blij dat ik geen twintig meer ben en in deze samenleving zou moeten opgroeien.
Onze zoon en schoondochter hebben een nieuwe huurwoning. Een verademing met de bouwval die ze tot nu toe voor duizend euro per maand huurden. Maar deze nieuwe woning kost 1400 euro per maand en ik moet er niet aan denken hoe hard zij moeten werken om dat te kunnen betalen. Gelukkig komt er een vriend bij hen inwonen, wat scheelt in de kosten. Maar dan nog, de huur is driekwart van hun inkomen.
Gelukkig kunnen ze altijd terugvallen op de verkoop van mijn kunst, als dat nodig mocht zijn. Hier zijn weer wat hoogtepunten uit de productie van de laatste dagen:

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit