Karton (2)

Friday, 2 September 2016

In de vakantie heb ik echt serieus overwogen om te stoppen met het voltekenen van kartonnen verpakkingen. Maar in elke vakantie overweeg ik om te stoppen met alles wat ik doe, dus hoe serieus moet je dat nemen. Ik heb gewoon geen ambitie, geen echt plan met mijn leven. Ik wil elke dag een leeg hoofd, zorgeloos zijn, maar over de manier waarop zo’n dag er uit ziet heb ik weinig duidelijke wensen. Dat wil zeggen: die ben ik kwijtgeraakt na een leven lang proberen om ze te verwezenlijken. Ik begin te accepteren dat ik mijn leven niet in de hand heb. Het is wat het is, en dat blijkt achteraf goed te zijn. Mijn wensen blijken achteraf vaak niet zo goed te zijn, en ik ben blij dat het allemaal anders is gelopen dan ik wenste. Maar ik spreek nu uitsluitend voor mezelf. Ik bedoel, dit gaat over mijn eigen leven. Met het leven in het algemeen heb ik nog geen vrede. Ik ervaar het als een treurige toestand die ik absoluut niet kan accepteren. Het eerste dat ik doe als ik dood ben, is in de rij gaan staan bij het klachtenloket om te klagen over het feit dat ik op een planeet heb moeten leven waarop mensen elkaar zoveel leed en ellende aandoen.
Kartonnen verpakkingen voltekenen helpt niks aan al het leed een ellende in de wereld, maar het helpt wel om daar minder over te piekeren.

Comments: