Leven en dood

Thursday, 8 September 2016

Als kind was ik bang voor het idee dat iemand, en met name ikzelf, bezeten zou kunnen raken door een demon. Films als Poltergeist, die op dit idee gebaseerd zijn, hoef ik nog steeds niet te zien.
Onlangs stond ik ergens te schilderen en verbaasde me over het gemak waarmee het werk allemaal ging en het plezier dat mijn lichaam leek te hebben aan het werk, terwijl ik die ochtend bij het opstaan toch echt heel weinig lust voelde om te gaan werken. Vervolgens kreeg ik het idee dat ik een werktuig was voor alle dode schilders die hun werk zelf niet meer kunnen uitvoeren omdat ze geen lichaam meer hebben. Het oude idee van bezetenheid dus, maar dan een positieve variant ervan.
Ik geloof niet in het voortleven van geesten na de lichamelijke dood. Ik weet het natuurlijk niet, ik kan me wel voorstellen dat het waar is, maar ik heb te weinig aanwijzingen om het te kunnen geloven. Toch voelde het idee dat de geesten van dode mensen het werk doen van levende mensen een paar uur heel prettig.
Als ik dingen doe die ik leuk vind, heb ik heel vaak het gevoel dat ik het niet echt zelf doe, maar dat een of andere onbekende entiteit mijn lichaam bedient. Daar is niks engs of zelfs onwerkelijks aan, het voelt eerder als volkomen natuurlijk. Zodra ik iets helemaal op eigen kracht moet doen voelt het veel onnatuurlijker en bovendien een stuk moeizamer. Ik noem die entiteit meestal gewoon “inspiratie”. Het idee dat er ook “inspiratie” bestaat bij werk waar ik geen zin in heb is nog niet eerder bij me opgekomen. Maar die dag voelde het absoluut hetzelfde: het leek allemaal vanzelf te gaan, het enige wat ik hoefde te doen was me zo min mogelijk met mijn werk te bemoeien en er een mentale afstand van houden.
‘s Avonds bedacht hoe dit idee aansluit op een uitspraak van Gurdijeff, die ik nooit had begrepen maar wel altijd heb onthouden. Hij zei ooit dat de levenden dood zijn en de doden leven. Geen idee wat hij er werkelijk mee bedoelde, maar het is een goede verwoording van wat ik voelde en dacht.
Misschien is het leven werkelijk voor de doden en hoeven wij, de levenden, niks te doen, alleen maar te observeren en ervaren. Voor alles wat er gedaan moet worden is wel een dode te vinden die daar zin in heeft, er zijn immer veel en veel meer doden dan levenden.
Nogmaals, het is maar een idee, ik zou het niet geloven als ik u was.

Comments: