Sync

Wednesday, 9 October 2013

De afgelopen dagen zat ik thuis. Ik heb even geen werk en dat kwam goed uit want de laatste weken heb ik genoeg gewerkt, vind ik zelf. Ik begon mijn bureau te missen, en vooral het heen en weer schuiven van papiertjes en het doelloos fröbelen met wat zich heeft opgestapeld op mijn bureau.
Gisteravond heb ik alle tekeningen in mijn vorige schetsboek, die ik nog niet had afgemaakt, alsnog afgemaakt. Ondertussen heb ik zitten luisteren naar interviews, radioprogramma’s en documentaires.

Als ik werk denk ik minder dan wanneer ik thuis zit. Of nee, ik moet het beter zeggen: als ik werk komen er minder vreemde gedachten in me op. Maar zodra ik een paar dagen thuis ben en uitgerust ben, begint het in mijn hoofd te bruisen en beginnen de ideeën over elkaar heen te buitelen. Vroeger probeerde ik dat bij te houden, maar tegenwoordig schrijf ik nauwelijks meer iets op.

Het gaat altijd over de vraag wat het Leven is. Of wat Werkelijkheid is, wat een Mind is, wat de relatie tussen Mind en werkelijkheid is. Ik heb onder andere de twee lange interviews met Philip K. Dick nogmaals beluisterd. Hij is een van de weinigen die fulltime bezig was met zaken als synchroniciteit, tijd. Mind, werkelijkheid en die nooit voor de verleiding viel om zijn eigen ideeen te geloven.

Nieuw op mijn lijstje met mensen waar ik graag naar luister is Andras Jones. Hij is een van de mensen achter “Sync films”; het idee dat er in films meer informatie over de aard van de werkelijkheid zit dan de makers er bewust in hebben gestopt. Dat geldt uiteraard niet alleen voor films, maar voor elk kunstwerk. In een interview zegt Andras Jones dat “life is sync”. Dat denk ik ook. We leven in een wereld waarin veel meer samenhang is dan we bewust waarnemen, en waarschijnlijk veel meer dan we ooit kunnen waarnemen.

Als ik een paar dagen thuis ben en alles beluister wat ik in de tussenliggende periode heb gemist, valt me meestal op dat er weinig nieuws is op de terreinen waar mijn interesse ligt. Dit geldt natuurlijk voor alles: ondanks dat de media ons anders willen laten geloven, gebeurt er in de wereld over het algemeen op de meeste plaatsen niets nieuws. Het leven bestaat voor 99% uit herhalingen. Onlangs zag ik een foto van Mevrouw Merkel in de krant en toen drong zich de gedachte aan me op dat ik al jaren bijna elke dag haar foto in de krant zie terwijl ik nul interesse in haar heb en er volgens mij ook geen enkele reden is om foto’s van haar te laten zien. Zo werken de media: het is een machine, en als je niet oppast vergeet je je af te vragen waar je naar kijkt of wat je leest. Herhalingen hebben iets verleidelijks, zoals duidelijk is bij sport. Maar het is toch vooral herhaling en niet iets wezenlijk nieuws.

Ik hoor of lees nog liever nieuwe onzin dan een herhaling van iets dat ik eerder heb gehoord. Het dwingt me tot aandacht en denken. Herhalingen zijn slaapverwekkend en dat is niet wat ik wil.

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit