Wim Sonneveld
Saturday, 14 March 2015
Gisteren zat ik onverwacht ineens met Gabi en Rudi in Het Nieuwe De La Mar naar de Voorstelling Wim Sonneveld te kijken. Ik ga nooit naar theater omdat ik er niet van houd. Maar Ik ben wel een enorme fan van de liedjes van Wim Sonneveld. In het singelkoffertje van mijn ouders zaten twee singels van Wim Sonneveld en die heb ik grijs gedraaid tussen mijn zesde en tiende. Daarna heb ik alle platen gekocht die ik tegenkwam en al snel had ik zo’n beetje alles. Ik vind de sketches totaal niet leuk, en niet alle liedjes vind ik mooi, maar Wim Sonneveld heeft heel wat liedjes opgenomen die me nooit gaan vervelen en die me telkens weer ontroeren.
In de voorstelling zitten vooral liedjes die ik niet zo goed vind,. Maar daar wordt heel knap vaak een draai aan gegeven waardoor ze veel beter worden. Met name het afschuwelijk Botermarkt, waar ik als kind al een hekel aan had, is in de voorstelling een hoogtepunt. Maar er zit eigenlijk geen zwak punt in de show. In het begin had ik wat moeite met dat stijve, ingestudeerde dat altijd aan theater kleeft, maar het spelplezier van de acteurs, het mooie scenario en de liedjes trokken me over de streep. En na de pauze werd het nog beter dan voor de pauze en moest ik een paar keer mijn tranen bedwingen omdat het me zo raakte. Wim Sonneveld was een tragische figuur, maar dat werd zonder al te veel drama verteld, waardoor het extra goed overkwam.
Mijn vader hield ook van Wim Sonneveld. Hij kocht de LP-box die op een gegeven moment verscheen, met alle liedjes. Die ben ik kwijtgeraakt, of hij is hem kwijtgeraakt, dat weet ik niet meer. Maar ik heb gewoon nog alle platen. En een cassettebandje met drie demo’s. Dat kreeg mijn vader op een keer van iemand waar hij als verzekeringsinspecteur over de vloer kwam. Ik kan het bandje helaas niet 123 vinden, al mijn overgebleven cassettes zitten in verhuisdozen. Maar dit houd u tegoed.
Toen mijn vader met dat bandje thuis kwam werd er bij gezegd dat ik dit echt niet aan andere mensen mocht doorgeven. Dat heb ik tot nu toe ook niet gedaan. Maar het is nu 30 jaar verder, dus ik ga binnenkort die verhuisdozen eens doorspitten de demo’s digitaliseren.
Om deze aflevering niet helemaal als een nachtkaars te laten uitgaan, is hier een video van een de liedjes waarin Wim Sonneveld naar mijn idee meester in was. In de voorstelling wordt dit lied een extra dimensie geven die diepe indruk maakte, maar dat is een beetje lastig in een paar woorden uit te leggen waarom. In de voorstelling worden Sonnevelds liedjes gebruikt als het geraamte voor zijn levensverhaal. Dat is soms wat gekunsteld, maar vaker heel goed gedaan. En met name bij “Lieveling” werkte het perfect.