cARTon

Tuesday, 17 February 2015

Het aantal verpakkingen dat ik per dag beteken, varieert nogal. Maar het is er altijd wel eentje en dat betekent dat er steeds ineens een behoorlijke stapel ligt. Hier zijn wat vage foto’s van recente maaksels:

Ik geef er de laatste tijd veel tekeningen weg. Dat wil ik aan een kant liever niet. Maar er zijn behoorlijk wat mensen in mijn directe omgeving ernstig ziek en het enige dat ik kan doen is af en toe wat post sturen.
Ik hink op twee benen. Enerzijds is er de wens om van mijn werk te kunnen leven. Maar omdat ik nog nooit iets verkocht heb, denk ik er ook vaak aan om alles dan maar gewoon weg te geven. Ik lig er niet wakker van, maar het is wel een onopgelost vraagstuk dat te vaak door mijn hoofd spookt. Vergeleken met mensen die te kampen hebben met een terminale ziekte is dit natuurlijk een verwaarloosbaar dilemma, waarvoor ik me soms bijna schaam. Maar het leven is ingewikkeld: ik ben grote delen van de dag full time bezig met totaal onbelangrijke zaken en ondertussen denk ik na over zaken die ik veel belangrijker vind, maar waarvan ik geen idee heb wat ik er aan zou kunnen doen. Zoals mensen in mijn omgeving die ziek zijn of zwaar depressief, of gewoon eenzaam. Iemand wordt natuurlijk niet beter als ik hem of haar een tekening stuur, maar ik geloof dat het vooral mij helpt. Het leven is ingewikkeld…

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit