Popcorn

Wednesday, 4 February 2015

Heel lang geleden kreeg ik een cassettebandje met een hele goeie verzameling muziek. Ray Charles, Perez Prado, obscure soul, rock’n’roll, Andre Brasseur, novelty, ik kon er op het eerste gezicht geen samenhang in ontdekken, maar die was er hoorbaar wel degelijk. Dit was begin jaren tachtig, toen veel nu populaire genres nog bedacht moesten worden. Op dit bandje stond “Popcorn”. Ik wist dat er in Paradiso af en toe een deejay draaide die Piet Popcorn heette en die draaide ook dit soort muziek. Maar echt snappen deed ik het niet. Waarom heet dit genre “popcorn”? Als antwoord op mijn vraag kreeg ik onder andere te horen dat het een verwijzing was naar een aantal Amerikaanse soul-singels met het woord “popcorn” in de titel. Dan zou de popcorn dus een soort dans zijn. Maar dat leek me onwaarschijnlijk, omdat de muziek alle kanten opvliegt. Ik hoorde ook dat er een discotheek in Belgie was die “Popcorn” heette en waar ze deze exotische en opwindende mix aan muziek elk weekeinde draaiden. Maar ik heb nooit een foto van die discotheek gezien. En er was natuurlijk het nummer “popcorn”, van Gershon Kingsley, dat wereldwijd in diverse uitvoeringen een hit was.
Ik ben er nog steeds niet achter wie de term “popcorn” heeft bedacht, maar ik snap inmiddels wel om wat voor muziek het gaat. Hier is een van mijn favorieten, Jimmy Breedlove met “Whole lotta shakin”:

Veel “popcorn” zit een beetje tussen de rock’n’roll, doowop en de Northern soul in, en dat maakt het extreem dansbaar. Zoals deze plaat van Eddie Cooley & The Dimples:

Of deze van Chick Carlton:

David Hill, die onder andere ook”All shook up” op zijn naam heeft staan, maakte ook deze popcorn-killer:

Het afgelopen weekend was ik naar een popcorn-feest. Daar werd duidelijk dat dit genre toch iets lastiger is dan het misschien lijkt. Er werd vooral rhythem’n’blues gedraaid, geen soul, geen latin, geen doowop, en na twee uur werd het voor mij een saaie avond, terwijl ik me er zo op had verheugd. De truc van Popcorn is immers de verrassing. De deejays op die bewuste avond probeerden die truc ook wel te gebruiken, maar dat lukt meestal net niet. Er moet een hoorbaar verband zitten tussen de liedjes, er moet een rode draad zijn en je kunt absoluut geen platen draaien waar niet op te dansen valt, hoe lekker ze thuis ook klinken. En je kunt al helemaal geen platen twee keer draaien op een en dezelfde avond, zoals zaterdag werd gedaan. Ja, op een bruiloft, maar niet op een avond waar je entree voor moet betalen.
Ir VenderMeulen draait ook popcorn. Ik ken de helft van de platen die hij draait niet, maar er zit nooit een slechte tussen. Ik zou dat koffertje van hem graag een keer een weekendje willen lenen. Hier zijn een paar nummers die ik via hem heb leren kennen. Sam Butera was de saxofonist van Louis Prima, maar hij maakte ook enkele solo-singels, zoals dit fenomenale “Bim bam”:

En deze 1965 remake van “Sixteen tons” van Tennessee Ernie Ford is ook een gegarandeerde floorfiller:

Dit weekend zat ik op YouTube wat te zoeken naar leuke popcornplaatjes en toen kwam ik onder andere deze van Ella Fitzgerald tegen. Volgens mij is ze halverwege het lied de tekst kwijt, maar daar zit Ella niet mee:

Ik heb voor mezelf een playlist gemaakt waar al bovenstaande liedjes op staan, en nog dertig andere topcornliedjes waar ik de hele dag naar kan luisteren. Maar mocht u nog goeie aanraders weten, dan hoor ik die graag van u.

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit