Andrew Wiles
Wednesday, 15 May 2013
Dit is het andere boek dat ik in Londen kocht:
Het is al meer dan tien jaar uit en stond al lang op mijn lijstje, maar ik was het boek niet eerder tegengekomen.
Het boek is geschreven op basis van deze documentaire:
Het boek is veel beter dan de documentaire. Het is van de meest bizarre geschiedenissen ooit en niet goed na te vertellen. Maar dat ga ik toch doen: Andrew Wiles leest als tienjarige over een onopgelost wiskundig probleem en raakt gefascineerd. Het probleem, bekend als het laatste theorema van Fermat, werd als onoplosbaar beschouwd door de grootste wiskundigen. Dertig jaar later lost Andrew Wiles het op, na er zeven jaar onafgebroken als een kluizenaar aan gewerkt te hebben. Hij is een paar weken wereldnieuws, maar dan blijkt zijn bewijs een fout te bevatten die Wiles niet kan repareren. En nu gebeurt het grootste wonder: een jaar later vindt Wiles alsnog een oplossing. Vooral de scene waarin hij dit in de documentaire verteld, zou wat mij betreft verplicht op alle scholen getoond moeten worden.
Na lezing van dit boek was ik een paar dagen onder de indruk van het verhaal. Maar toen bedacht ik dat er iets niet klopte: hoe uitzonderlijk dit verhaal van Andrew Wiles ook lijkt, het is in wezen niet uitzonderlijker dan uw of mijn leven. Elk leven is uniek! Ik plak allerlei ideeën op gebeurtenissen, zoals goed/slecht, saai/interessant, belangrijk/overbodig, maar dat zijn arbitraire etiketten. Het is handig om dit soort etiketten te gebruiken om de weg te kunnen vinden door het dagelijks leven en te kunnen communiceren met anderen, maar het is niet de bedoeling om in die etiketten te gaan geloven.
Jon van den Berg
2013-05-17 18:14:11
Van etiketteren zal niemand leren.