Exotic soul dilemma

Saturday, 11 May 2013

Op mijn bureau ligt een stapel van ruim 50 singeltjes. Ik heb mijn plank met exotic soul singels op orde gebracht en van alle dubbele exemplaren alleen de beste bewaard. De ruim 50 singels op mijn bureau zijn dus dubbele. Ik denk dat er een stuk 30 plaatjes binnen het genre boven de middelmaat zijn. Maar het genre is op zich nou niet bepaald populair. Ik ken eigenlijk niemand die dit soort platen verzamelt. Dus wat ga ik met deze singels doen?
Het gaat voornamelijk om plaatjes zonder hoes. Veel hebben nooit en hoes gehad. De WIRL-singels bijvoorbeeld. Rita Forrester and the Four Friends (“Set my heart at ease”), Mike Grosvenor and The Dynamics (“Independent man”), Wendy Alleyne (“Midnight blue”), De Opels (“Que sera”), om maar wat titels te noemen.

Je moet er van houden, maar ik wordt zielsgelukkig van deze muziek. Hier is Mark Holden met “Thriling emotions”:

Er zitten ook flink wat plaatjes tussen van bands die van uit Nederland opereerden. Spooky and Sue, Big John Russell, Mac&Katie Kissoon en natuurlijk Tony Sherman:

Er zitten ook wat singels van Billy Jones tussen. Niet zijn “Funky monkey”, maar wel “All my brothers are clean”:

Hier is nog zo’n typisch exotic soul plaatje waarvan ik niet begrijp dat er geen mensen zijn die het willen hebben:

Met name de Suri-soul is vooral niet gewild omdat het onbekend is, denk ik. Buiten Nederland en Suriname kent niemand deze muziek. Als ik ze naar een tweedehands platenwinkel breng krijg ik er misschien met moeite een euro per singel voor. Dat is mijn eer te na. Dus, tenzij u er belangstelling voor heeft, zal ik deze plaatjes gewoon hier in de kast moeten laten staan.

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit