Arco van Os
Tuesday, 15 December 2020
Dit zou Arco van Os moeten voorstellen:
Mijn ouders hadden in de jaren zestig en zeventig een kartonnen huisje op een camping in Schouwen-Duiveland. Als het even kon gingen we daar in de weekeindes naartoe. Ik heb hier al vaker oer geschreven. Dat huisje heeft ruim twintig jaar overleefd. Het skelet was gemaakt van goedkope balkjes, betimmerd met hardboard, en met een plastic zeil als dak. Hoe dat al die jaren is blijven staan zonder enig noemenswaardig onderhoud is een van de grote raadsels in mij leven.
Soms werden mijn broer en ik onderweg in Rotterdam afgezet en werden we een paar uur later weer opgehaald. Ik heb geen idee wat mijn ouders in die uren deden, maar mijn broer en ik zwierven door Rotterdam. Op een dag ergens rond half jaren zeventig belanden we in een winkel waar vooral bijbels werden verkocht. Ik vertrouw mijn herinneringen totaal niet dus ik raad u aan om dat evenemin te doen. Maar in de winkel zat een klein winkeltje-in-de-winkel waar strips werden verkocht. Ik vond het fascinerend, die combinatie van bijbels met strips. De strips werden verkocht door Arco van Os. Hij legde me de constructie uit maar ik ben de details vergeten. Ik kocht wat boekjes die hij in eigen beheer had uitgegeven. Ik heb daarna nog enige tijd met Arco gecorrespondeerd maar echt bevriend waren we niet. Na verloop van tijd verwaterde het contact.
Dit verhaal gaat nergens heen. Arco is een van de mensen die ik ooit heb gekend en nu dood zijn. Ik nader de grens waarop ik meer dode mensen ken dan levende mensen. Dat is een vreemde gedachte. Arco stierf aan een hartaanval. Hopelijk had hij er vrede mee.