Cadavre exquis

Saturday, 26 December 2020

Nadat ik met meer dan plezier het boek “Satan wants me” van Robert Irwin had gelezen heb ik nu “Cadavre exquis” gelezen. Dat beviel zo goed dat ik van plan ben zijn hele oeuvre te gaan lezen.

Het verhaal gaat over een surrealist en het surrealisme in Londen eind jaren dertig en tijdens de tweede wereldoorlog. Het is een briljant boek, vooral voor mensen met een neiging tot een deviante wereldbeschouwing, zoals ik. Het boek gaf me ook op het juiste moment een duwtje in de goede richting. De corona-crisis zit me erg dwars en ik moet elke dag een nieuwe handleiding voor mezelf bedenken om de dag door te komen. Surrealisme is een techniek om de alledaagse platheid en domheid te transformeren tot iets interessants. Het surrealisme was geen lang bestaan gegund, mensen laten zich liever bedriegen door politici en adverteerders dan door kunstenaars.
Het begrip “cadavre equis” staat voor een tekening die je maakt door een velletje in drieen te vouwen. Iemand tekent een hoofd op het bovenste deel, een ander een romp op het middelste deel zonder het ghoofd te zien, en een derde tekent de benen. Ik doe dit tekenspelletje al heel mijn leven als ik ergens met kinderen ben maar wist niet dat het bedacht is door de surrealisten en dat het zo’n mooie naam heeft.
Ik haal mijn boeken voornamelijk uit tweedehandswinkels. Die zijn dicht, net als boekenwinkels, omdat boeken geen essentieel product zijn volgens de idioten die momenteel bepalen wat ik wel en niet zou mogen. Ik koop liever niet online, maar weet niet hoe ik anders aan boeken kan komen. Tot voor kort waren op het Waterlooplein nog mensen die tweedehands boeken verkopen, maar dat is momenteel ook niet meer het geval. Het is vreemd hoe dit kleine probleem me meer doet dan het feit dat ik al tien maanden niet heb kunnen dansen of een concert kon bezoeken.

Comments: