Het masker (2)

Wednesday, 6 June 2012

Op weg maar het huis, waar ik momenteel werk, heb ik alle tijd om rustig te denken. Drie kwartier heen en drie kwartier terug, om precies te zijn. Dat denken kan alle kanten opgaan, maar ik zit graag verhalen te bedenken. Met sommige verhalen ben ik al heel lang bezig. Zoals het verhaal dat zich afspeelt in een Joods ghetto van een grote stad, ergens rond 1900. Ik heb u daar al eerder over verteld, maar het verhaal wordt in mijn hoofd steeds langer en ingewikkelder. Ik zou dit verhaal het liefst schrijven als een scenario voor een heel dik stripboek, zodat er ruimte is om allerlei zijpaden te bewandelen over Joodse mythen, de kabbala en magie. Maar als iemand er een 44 bladzijdes dik van wil uitgeven, wil ik er ook wel een iets kortere versie van maken. Het gaat als volgt: Iemand vindt een oud manuscript met geheimschrift. Als hij dat ontcijfert, blijkt het de incomplete beschrijving te zijn van een ritueel van een oude geheime Joodse sekte, voor het maken van magische maskers. Ik ga nu even heel kort door de bocht, er zijn natuurlijk allerlei verwikkelingen, en ik zou graag uitwijden over de mensen die in het verleden deze occulte kunst beoefenden en waarom in vergetelheid is geraakt, maar dat ga ik nu niet doen. Als volgens de juiste aanwijzingen een masker wordt gemaakt, dan verandert het gezicht van de afgebeelde persoon langzaam in gelaat van het masker. De vinder van het manuscript gaat er mee naar een rijke handelaar, om het manuscript aan hem te verkopen. De handelaar laat uiteraard de verkoper vermoorden, om er zeker van te zijn dat het geheim bewaard blijft. De handelaar heeft een lelijke kop, met littekens van een of andere ziekte. Hij vindt na veel zoeken een alchemistdie bereid en in staat is om een masker van te maken zonder al zijn littekens. En uiteraard laat hij de maker van het masker vermoorden, voor de zekerheid. De magie werkt, maar dan duikt er een lid van de sekte op die het ontbrekende deel van het manuscript bezit. Daarin staat dat de persoon die zo’n masker van zichzelf laat maken het eigenhandig moet vernietigen zodra het zijn werking heeft gehad. De rijke handelaar weet dat niet. Als de man de handelaar vraagt om hem het boekje voor veel geld te verkopen, doet de handelaar dat. Hij heeft immers nu een mooie kop, dus hij heeft het boekje niet meer nodig. De handelaar vraagt wat de man met het manuscript gaat doen. Zorgen dat niemand het ooit nog in handen krijgt, is het antwoord, omdat er in de geschiedenis al te veel leed en ellende door is verorzaakt. Dan vraagt de man of hij het masker mag zien. In zijn ijdelheid doet de koning dat. De man vertelt dat er een tweede deel van het manuscript bestaat, waarin de eigenaar wordt gemaand het masker na gebruik eigenhandig te vernietigen. De handelaar vraagt waarom dat nodig is. Als antwoord laat de man het masker in duizend stukken vallen, en terwijl hij de deur uitloopt, zie je dan het gezicht van de handelaar ook langzaam in duizend stukken vallen.
En hier is een elpee die ik onlangs kocht:

Ik vermoedde al dat het iets bijzonders was, en mijn intuitie bleek te kloppen. Het is een hele vreemde disco opera van Sergey Kuryokhin. Een soort Eurovisie songfestival inzending van Alpha Centauri.
Hier en hier zijn twee fragmenten: