Dick
Tuesday, 30 June 2015
Ton de Ruijter nam me mee naar de tentoonstelling van het werk van Dick Matena in het Meermanno Museum. Dat was een verrassing. Ik dacht het werk best goed te kennen,maar was meer dan verbaasd over wat er in de vitrines te zien was. Ik heb wat foto’s gemaakt van tekeningen die aanleiding gaven tot die verbazing, maar door de weerspiegeling is veel van het mooie op de foto’s helaas niet te zien.
Wat me verrastte was allereerst de schoonheid van de tekeningen. Vooral de dingen die ik nog niet kende vond ik prachtig. Maar daarnaast was het de omvang van de mans oeuvre en de veelheid van stijlen en technieken die hij beheerst. Van dit soort striptekenaars heb je er tegenwoordig toch heel weinig meer.
Als mens heb ik met de man drie aanvaringen gehad. Dat is weinig vergeleken met het aantal aanvaringen dat andere mensen met hem hebben gehad. Ik snap daar niets van. In de documentaire die in Het Uur van de Wolf onlangs te zien was, zie ik een zure man, die niet lijkt te beseffen dat hij de oorzaak van zijn eigen leven is. Niet dat ik me dit voortdurend ten volle besef, maar dit was wel heel erg om naar te kijken. En dan dat godsgruwelijke talent…
