Tonies
Tuesday, 24 November 2015
Mijn zwager kreeg twee of drie jaar geleden een idee voor een uitvinding: een audio-apparaat voor kleine kinderen. Toen hij het idee aan me vertelde vond ik het een heel slecht idee.
Mijn zwager is Duits en in Duitsland bestaat een grote hoorspelcultuur voor kinderen. Alle kinderen groeien op met hoorspelen. Vroeger stonden die op cassettes, daarna op ceedees, tegenwoordig zijn het mp3tjes. Maar kleine kinderen kunnen de apparaten waarop je mp3tjes afspeelt niet bedienen. Zijn idee was om een soort geluidsdoos te maken waar je een poppetje op kunt zetten waardoor het hoorspel gaat spelen. Ouders moeten allereerst zo’n afspeel-apparaat kopen en vervolgens de poppetjes. Als je bijvoorbeeld Pippi Langkous koopt, zit daar het hoorspel bij. Ik hoop dat ik het een beetje redelijk uitleg, in werkelijkheid is het iets ingewikkelder en mooier.
Toen hij andere mensen over zijn idee vertelde werd er enthousiast op gereageerd. Er is inderdaad geen audio-apparaat voor kleine kinderen, de hoorspelmarkt stort in omdat de mp3tjes gratis worden gedownload, de fabrikanten van poppetjes (in Duitsland met name de firma Sleich) zien ook al jaren hun omzet dalen, nieuwe kinderboekschrijvers willen niet eens hoorspelen maken van hun boeken omdat ze er toch niks aan kunnen verdienen, winkels die audio-apparatuur verkopen ruiken hier een interessant gat in de markt, enzovoort.
Toen het project begon, was er letterlijk niet meer dan een idee. Patric, zo heet mijn zwager, had nul ervaring op dit gebied, geen enkel contact, geen geld en een fulltime baan. Die baan heeft ie opgezegd, de contacten heeft hij stuk voor stuk gelegd (met technici, software-schrijvers, fabrikanten, leveranciers, distributeurs, financiers, winkels, rechthebbenden, advocaten, octrooibureaus, schrijvers, uitgevers, enzovoort, enzovoort), en inmiddels heeft hij een stuk of wat mensen in dienst en worden de eerste test-apparaten gebouwd. Het project heet Tonies en begin volgend jaar liggen de apparaten in boekhandels, supermarkten en audio-winkels.
Ik ben de gelukkige bezitter van twee van de proef-poppetjes die zijn gemaakt:
Het (mogen) maken van die poppetjes alleen al is een enorm verhaal. De muis is de in Duitsland populaire muis van “Die Sendung mit die Maus”. Ondanks dat dit televisieprogramma extreem populair is, zijn er nooit poppetjes van de muis gemaakt. Maar voor Tonies is die toestemming wel gegeven. Het probleem was dat de muis in de tekenfilms slechts van twee kanten wordt getoond en dat zijn snuit niet hetzelfde is in die tekeningen. Om een gelijkend 3D-figuurtje van de muis te maken moesten allerlei puzzels worden opgelost, waarover natuurlijk allerlei mensen mee moesten beslissen. En dit is maar een van de kleinere probleempjes in een project ter omvang van een maanlanding.
Ik heb nog niet eerder van zo dichtbij meegemaakt dat iemand een uitvinding doet en van de grond krijgt. Het is natuurlijk nog niet klaar, maar voor mij is het nu al een onvoorstelbaar mooi verhaal en meer dan geslaagd. Ik hoop rond kerst een werkend apparaat op mijn bureau te hebben staan en dan zal ik u er meer over vertellen. Want het verhaal is mooier dan ik het nu vertel.