Morfogenetische velden

Saturday, 2 April 2016

Vandaag stond ik tijdens het werk na te denken over library muziek. Waarom is het zulke bevreemdende muziek? Waarom krijg ik het gevoel dat ik naar liedjes uit een parallel universum luister, waar alles net iets te alien voor mij is? Ineens moest ik aan de morfogenetische velden van Rupert Sheldrake denken. Ik neem aan dat u bekend met dit idee, maar voor het geval dit niet het geval is, is hier een video:

Een van de proeven die Ruperst Sheldrake bedacht om te onderzoeken of het idee van morfogenetische velden klopt, was om Europeanen Japanse liedjes te leren zingen. De helft van de liedjes waren hele bekende volksliedjes, de andere helft ware liedjes die daar sterk op leken maar speciaal voor dit experiment bedacht waren. Volgens Rupert konden mensen de oude liedjes veel gemakkelijker leren dan de oude.
U snapt waarom ik een link legde tussen morfogenetische velden en library muziek: als Sheldrakes idee klopt, zijn library songs gewoon te weinig beluisterd om indruk te maken. Library muziek heeft een te geringe morfologische resonantie om mijn hersens te laten opveren. Kwaliteit is geen puur intrinsieke eigenschap van dingen, kwaliteit wordt ook bepaald door de grootte en de ouderdom van het morfologische veld van een ding.
Serge Baeken stuurde me een link naar een site die WAVs omzet in mp3s, dus ik kan u vanaf nu weer af en toe geluid laten horen op dit blog. Hier is een van mijn leukere library vondsten van de afgelopen weken: “Harmonica runway” van Mickey en Peter Smid:

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit