Op volle toeren
Wednesday, 25 January 2012
Het enige televisieprogramma dat ik zie, is “Op volle toeren” van Ali B. Elke woensdagavond zitten we hier thuis met z’n vieren om half negen op de bank. Dat begon vorig jaar, op verzoek van onze zoon. Ik houd niet van televisie, maar tot mijn verbazing was dit programma van een andere orde dan de programma’s die me deden en doen besluiten om nooit televisie te kijken. Acht afleveringen was ik verbaasd en ontroerd over de manier waarop de mensen in dit programma hun masker laten vallen en er werkelijk een brug wordt geslagen tussen twee ver verwijderde werelden. Ali B. heeft het vermogen om mensen zichzelf te laten zijn. Dat komt natuurlijk doordat hij zelf heel erg zichzelf is. Ik heb een hekel aan televisie omdat ik daar zelden of nooit iemand zag die zichzelf was. Dat zal voor een deel aan het medium liggen, en aan de formats van de programma’s. Maar “Op volle toeren” is ook een format, dus daar hoeft het kennelijk niet aan te liggen. Bovendien genoot ik van de liedjes die er aan het eind van elke aflevering werden gezongen en gerapt. Soms was het wat minder, maar veel artiesten in het programma zijn in de zestig en teren al decennia op oude hits. Dat ze in een week met een liedje komen vind ik op zich al een hele prestatie. Maar meestal vond ik het ver boven verwachting.
Toen seizoen twee begon, hield ik mijn hart vast. Succes is niet zelden een doodlopende weg en de formule leek me na acht afleveringen wel een beetje uitgemolken. Maar inmiddels zijn er al vier nieuwe afleveringen uitgezonden en ik vind ze allevier beter dan wat er in het eerste seizoen zat. Vanavond werd Priester gekoppeld aan Ronnie Tober. Ik zat in tranen op de bank. Dit zijn mensen op hun mooist, en zelfs in het dagelijks leven zie ik dat zelden. Laat staan op teevee!
U kunt hier alle afleveringen bekijken. Mocht u er nog nooit een gezien hebben, kijk dan bijvoorbeeld de aflevering waarin RB DJan Margiet Eshuis ontmoet. Die aflevering vind ik ook geweldig, en de liedjes zijn hier erg fraai.