Voetbal

Thursday, 15 December 2011

Toen ik negen was verhuisden mijn ouders van Duivendrecht naar Amsterdam. Ik weet niet of ik daar tegen protesteerde, maar er werd me beloofd dat ik op een voetbalclub mocht, en dat was voldoende om de verhuizing aantrekkelijk te maken.
Sindsdien heb ik altijd gevoetbald, al waren er een paar lange onderbrekingen wegens blessures. Ik heb zo’n beetje alle spieren en pezen gescheurd die er in een been zitten, maar tot nu toe is alles ook weer genezen. Een jaar of zeven geleden kreeg ik wat zich liet aanzien als de befaamde doodschop en kon ik maandenlang mijn knie niet draaien. Na een jaar kon ik nog steeds geen bal aanraken, maar uiteindelijk is de knie toch weer genezen, waarschijnlijk omdat ik door mijn schilderwerk heel veel trappen loop. Ik speel sindsdien geen wedstrijden meer, ik speel alleen nog mee met de trainingspotjes van het zaterdagelftal van VVGA, elke woensdagavond.
Een paar jaar geleden schreef de toenmalige keeper van dat elftal, Chris Keulemans, een boek over hoe er in zo’n elftal aan toe gaat. Met foto’s van de back, Jos Heijnen.

Ik heb door de jaren bij een handvol verschillende clubs gespeeld. Meestal waren dat clubs waarin geen vrienden van me speelden. Ik heb het altijd prettig gevonden om in teams te spelen waar je puur wordt beoordeeld op wat je als speler hebt te bieden. Wat je de rest van de week doet, is bijzaak. Met mijn interesses was ik natuurlijk een vreemde eend in die teams, maar ik kan me niet herinneren dat dit ooit problemen heeft gegeven. Integendeel.

De meeste van mijn vrienden hebben geen idee van wat voetbal inhoud. De trainingen, de kantines, de kleedkamers, de autoritjes, de feestavonden, de wedstijden, de vergaderingen, het is een wereld op zich, die zich moeilijk laat beschijven aan mensen die het nooit zelf hebben meegemaakt. Naarmate ik ouder werd, ben ik die wereld steeds meer gaan waarderen. En toen het er zeven jaar geleden naar uitzag dat ik nooit meer zou kunnen voetballen, had ik het daar behoorlijk moeilijk mee. Ik miste het!

In het boek van Chris Keulemans en Jos Heijnen wordt de sfeer van het voetballen in het soort elftallen waarin ik mijn hele leven heb gespeeld prachtig beschreven. Maar het is te weinig: ik zou er veel meer over willen lezen en zien!
Ooit, ik denk dat het in de vroege jaren tachtig was, schreef Frans Kotterer een column over dit soort voetbal in Het Parool. Ik heb die column destijds wekelijks uitgeknipt, maar heb alles stom genoeg op een gegeven moment wegggegooid, in de veronderstelling dat er wel een boek van zou verschijnen. Bij mijn weten is dat boek nooit verschenen. Ik herinner me die colums slecht; ik weet alleen dat ik ze geweldig vond. Als iemand me kan helpen aan kopieen, zou ik hem of haar daar zeer dankbaar voor zijn.
De laatste club waarin wedstrijden heb gespeeld, is Wartburgia. Een flink deel van mijn FaceBook vrienden speelt daar nog steeds. Een van hen is Marian Hanou, die een van de beste fotgrafen is die ik ken. Haar foto’s van wat er zich op en rondom de velden van een amateurvoetbalclub afspeelt, zijn onbetaalbaar. Hier zijn er een paar:

Wordt vervolgd!

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit