Trafalmadore
Saturday, 3 October 2020
Ik heb een doos vol visitekaartjes. Niet dat ik die fanatiek verzamel; als ik er eentje krijg gooi ik hem in de doos. Om de paar jaar gooi ik ze weg.
Het zou een mooi project zijn om hier een boekje van te maken, maar als ik dat ga doen kom ik niet toe aan andere dingen die ik belangrijker vind. Zoals schrijven over de eeuwigheid, wat momenteel mijn belangstelling heeft. Ik herlees ook weer eens Slachthuis 5 van Kurt Vonnegut, dat over de eeuwigheid gaat. Billy Pilgrim, de hoofdpersoon, reist heen en weer door de tijd. In het verhaal is hij meestal in Duitsland als soldaat tijdens de tweede wereldoorlog, maar soms is hij in Amerika als oudere opticien en soms is hij op een planeet die Tralfamadore heet. De bewoners van die planeet zien het leven niet als tijd maar als eeuwigheid. Kurt Vonnegut beschrijft in het boek helaas weinig van die visie maar hier zijn twee briljante passages:
Ik kondigde al eerder een boekje aan dat ik over dit idee heb geschreven. Het duurt allemaal wat langer dan het plan was, geheel door mijn eigen gebrek aan discipline, maar het manuscript ligt bij de vormgever. Ik ga het zeker presenteren maar door alle levensbedreigende maatregelen weet ik nog niet hoe dat gaat plaatsvinden. Maar ik houd u uiteraard op de hoogte.