Discosoul
Sunday, 16 November 2014
Gisteravond was er weer een Soulclub in de Badcuyp. Dit keer met de film “Northern soul” en drie dames achter de draaitafels. Ik was te laat voor de film, maar op tijd om nog een paar uur te kunnen dansen op Northern Soul singels.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik niets snapte van het hele begrip “Northern soul” toen ik het voor het eerst hoorde. Dat was nog in het cassette-tijdperk. Ik heb sowieso moeite met het onderscheiden van muzikale categorieen. Over het begrijpen wat “Popcorn” was heb ik ook tien jaar gedaan. Het interessante aan Northern soul is dat het een achteraf bedacht genre is. In de tijd dat er in het noorden van Engeland fanatiek werd gedanst op soul, draaiden de deejays singels die niemand anders draaide. Dat waren soulplaten, maar die bestreken het hele soulspectrum. Van afro-soul tot pre-disco en van boogie tot funk. Maar met de jaren werd de definitie van Northern Soul steeds nauwer. Inmiddels is er bij de harde kern van dit soort muziek een tunnelvisie ontstaan waarbij het helemaal niet meer gaat om het ontdekken van onbekende dansmuziek, maar om platen die passen in die steeds smaller wordende bandbreedte van de Northern Soul definitie. Het was leuk om te merken hoe Miss Twist, een van de deejays gisteravond, de ongeschreven grenzen een beetje oprekte en daarmee de avond voor mij naar een hoger niveau draaide.
Omdat ik Northern Soul erg goed vind zit ik niet met dit hele proces of de discussies hierover. Het gaat voor het grootse deel aan me voorbij. Ik ben al blij als er ergens goede platen worden gedraaid waar ik op kan dansen. Maar gisteren stond de muziek af en toe wat zachter dan normaal en dan ga ik af en toe toch nadenken als er een mindere singel wordt gedraaid.
Ik noem alle dansmuziek van pakweg na 1964 discosoul. Het gaat mij erom hoe goed een nummer is, niet hoe goed het voldoet aan criteria die een genre definiëren. Mijn voornaamste criteria zijn mijn onderbuikgevoelens en mijn achterhoofdgedachtes.
Vandaag niet veel te doen, dus ik ga verder met het scheppen van orde in mijn discosoul singelcollectie. Ik ben onder andere begonnen aan een compilatie van mensen die klinken als Tom Jones. Als fan van Tom Jones moet ik van mezelf zorgen dat deze compilatie er eentje wordt waar ook Tom Jones met plezier en verbazing naar zou kunnen luisteren. Maar de vraag is of het publiek dat gisteren in de Badcuyp was hier ook met plezier naar zou luisteren.
Hier is een voorbeeld van wat ik bedoel, John-Mike Arlow met “My obsession”:
