Archieven Thomas (6)
Friday, 21 August 2015
Louise Thomas vroeg en kreeg in 1949 een getuigschrift van De Bijenkorf, waar ze korte tijd heeft gewerkt. In 1948 was ze ontslagen bij Cafetaria De Bock, waar ze voordien had gewerkt. In februari 1950 krijgt ze een brief van De Doelen, met een uitnodiging voor een kennismakingsgesprek. Die kennismaking beviel beide partijen zo goed dat ze er negen jaar is blijven werken. Ze was er secretaresse. Van bijna al haar sollicitaties zitten brieven in de dozen. Soms een kladje, soms een uitnodiging voor een gesprek, soms een afwijzing of bevestiging. In het kader van de puzzel die ik probeer op te lossen, waren dit interessante documenten, maar ik denk dat het voor u allemaal een stuk minder interessant is.
In de dozen zitten een paar brieven van haar baas, Van Sterkenburg. Soms schreef hij haar uit het buitenland. Het ging altijd om iets dat ze voor hem moest regelen, maar de toon is vriendschappelijk. Hij noemt haar in de aanhefvan zijn brieven steevast “Juf Thomas”. Er zit zelfs een brief uit India bij. Uit de toon en de inhoud blijkt dat Louise veel vertrouwen kreeg van Van Sterkenburg.
Louise heeft in de periode dat ze in De Doelen werkte gesolliciteerd bij Radio Nederland. Van Sterkenburg en het andere personeel wist van die sollicitatie, maar ze werd niet aangenomen. Zowel de sollicitatiebrief als de afwijzing zitten in de dozen. Na haar werk in De Doelen lijkt ze gekozen te hebben om voor haar kinderen het huishouden te zorgen. Ze trouwde met Hans Koopman op 29 april 1957. Over haar man weet ik heel weinig.
Ik geloof niet dat er tussen Louise en Van Sterkenburg een familieband bestond. Ik twijfel inmiddels ook Of Rob familie was van Van Sterkenburg, zoals ik eerst even dacht. Rob, die in zijn brieven aan Louise regelmatig over Van Sterkenburg schrijft, maakt geen verwijzingen naar een familierelatie met de man. Hij is ook nooit echt negatief over de man. Dat zei ik eerder wel, maar dat ging over een meerdere, niet over de eigenaar. Rob vind alleen dat Van Sterkenburg verkeerd personeel heeft aangenomen in zijn hotels en dat de hotels niet goed georganiseerd zijn. Als op een dag iemand de promotie krijgt waar Rob op had gerekend, neemt hij ontslag en vertrekt naar het buitenland. Voor zover ik het begrijp had hij een vage afspraak met Van Sterkenburg dat hij verslag zou doen van hoe het er in buitenlandse hotels aan toe ging, in ruil voor een niet duidelijk afgesproken vergoeding. Als Rob die verslagen op dezelfde manier schreef als hij zijn brieven aan Louise schreef, zal Van Sterkenburg zich regelmatig achter zijn oren hebben gekrabd bij het lezen.
Rob nam geen blad voor zijn mond. Eigenlijk komt niemand die in zijn brieven ter sprake komt er in zijn ogen goed vanaf. De helft van de mensen noemt hij dom, koeien, dieven en mislukkelingen, de andere helft zou hij graag op een pijnlijke manier aan hun einde zien komen.
Vrijwel het gehele beeld dat ik van Louise heb, en dat is erg vaag, is opgebouwd uit wat Rob in zijn brieven tegen haar zegt. Ze moet erg aardig en meelevend zijn geweest, met een neiging om zichzelf weg te cijferen. Een heel fraaie brief is van iemand die haar bedankt voor de lieve Nieuwsjaarskaart die ze stuurde. Het echtpaar had in De Doelen gelogeerd en was oprecht verbaasd dat Louise haar belofte was nagekomen om nog eens een brief te sturen.
Verder moet ik mijn beeld van Louise opbouwen met documenten als onderstaand gedicht, dat op een Doelen-kerstfeest zal zijn voorgedragen. Helaas ontbreekt het einde, maar hier staat meer informatie over Louise in dan in alle andere documenten.
