Post

Saturday, 29 August 2015

Ik vertelde u al eerder dat er hier in huis af en toe over brieven wordt gesproken sinds onze dochter (16) heeft beseft dat ze niet heeft meegemaakt dat de postbode elke dag een of meer brieven bezorgde. Natuurlijk was niet iedereen destijds een fanatieke brievenschrijver, maar toch: zelfs als je zelf weinig of niets schreef, kreeg je toch af en toe post.
Ik was en ben nog steeds een grage brievenschrijver. Er gaat niets boven brievenpost. Onlangs kreeg ik weer eens een fraaie gevulde envelop met brief van Pieter Dorrenboom:

Ik snap wel dat onze dochter hier een beetje jaloers op is, want dat zou ik zelf ook zijn als ik dit bij iemand anders op haar of zijn bureau zou zien liggen. Maar onze dochter vindt het schrijven van een brief wel heel erg veel werk (ze vind zelfs het lezen van een brief al werk!) en ik acht de kans klein dat ze ooit zal gaan corresponderen. Wat dat betreft is er toch iets essentieels veranderd in onze cultuur: elke activiteit wordt meer en meer beoordeeld op hoeveel moeite het kost en wat het direct oplevert. Gewoon iets doen omdat het plezier oplevert, puur voor jezelf, en zonder dat je het via FaceBook of Twitter deelt met anderen, dat wordt steeds zeldzamer. Natuurlijk deel je een brief ook met iemand, maar u begrijpt wat ik bedoel.
Ik voel steeds meer behoefte om mijn tijd te besteden aan zaken die nutteloos, belangeloos en betekenisloos worden geacht in onze huidige cultuur. Niet alleen omdat ik plezier beleef aan dit soort activiteiten, maar ook als een statement. Mensen weten niet wat ze missen.
Zelfs het draaien van een grammofoonplaat vinden veel mensen tegenwoordig al teveel moeite. Maar ik hoef u niet uit te leggen dat muziek die je consumeert via een grammofoonplaat wezenlijk anders binnenkomt dan wanneer je het hoort via een speellijst op YouTube of Spotify. In discussies over nieuwe geluidsmedia gaat het meestal over geluidskwaliteit, maar dat interesseert me weinig. Ik ben geïnteresseerd in levenskwaliteit. En een essentieel aspect dat de kwaliteit van mijn leven bepaalt is de invloed die ik heb op mijn leven. Het verrichten van handelingen en het maken van keuzes maken een ervaring intenser. Het internet maakt ervaringen tot consumpties. Een film kijken in de bioscoop is een wezenlijk andere ervaring dan een film kijken op een computer. Het gaat niet om de film, maar om de indruk die de film en het kijken naar de film maakt. En films interesseren me eigenlijk minder dan het geschreven woord. Ik denk dat mensen die niet met met pen en papier schrijven een belangrijk deel van zichzelf kwijtraken. En dan denk ik aan concentratievermogen, geduld, altruïsme, zelfbespiegeling en nog een aantal zaken die voor veel mensen tegenwoordig nauwelijks nog betekenis lijken te hebben.
Ik heb tot nu toe weinig over dit onderwerp geschreven omdat ik niet wil zeuren, wat altijd het gevaar is als ik over dit soort zaken schrijf, maar ik wil gewoon reclame maken voor het leven dat ik nastreef. Dat doen anderen immers ook en ik heb in toenemende mate het gevoel dat mijn manier van leven wel wat meer reclame kan gebruiken. Dus dit onderwerp wordt vervolgd!

Comments: