Dagboek

Friday, 7 August 2015

Een vakantie is natuurlijk niet alleen maar leuk. Er zijn ook altijd mindere momenten. Ik had soms het gevoel dat ik mezelf tegenkwam op een manier die ik al jaren niet meer had meegemaakt. Ik vermoed dat dit meer heeft te maken met mijn leeftijd dan met de vakantie. Het leidde er wel toe dat ik weer een dagboek ben gaan schrijven. Dat doe ik altijd als ik het even niet meer weet. Het deel van mij dat schrijft is een stuk verstandiger dan het deel van mij dat de andere dingen van mijn leven invult.
Mijn dagboeken zijn vooral esoterische notities. Vroeger maakte ik er kleine boekjes van die ik aan een paar mensen stuurde, maar op een gegeven moment ben ik daar mee gestopt. Ik geneer me soms voor de dingen die ik schrijf omdat ik ze zelf niet waar maak. Als het mezelf al niet lukt om mijn inzichten en ideeën in de praktijk te brengen, wat moet een ander er dan mee. Bovendien is het allemaal opgeschreven zonder plan en zonder correcties.
Bij eerdere schrijfaanvallen had ik wel het plan om het resultaat later een keer grondig te herschrijven en van de beste ideeën een mooi dun boekje te maken. Maar ik vind het erg vervelend om mijn eigen teksten terug te lezen, laat staan om ze te gaan herschrijven. Toch kan ik iedereen aanraden om een tijdlang een dagboek bij te houden van het beste of belangrijkste dat je kunt bedenken. Het werkt zeer inspirerend en al schrijvend ontstaat er een orde in mijn hoofd die ik op andere manieren niet voor elkaar krijg. Als ik denk springen mijn gedachten van de hak op de tak, er zit weinig lijn in en er komt maar zelden een interessante nieuwe gedachte in me op. Maar als ik schrijf lukt dat allemaal wel. Soms zelfs op een manier dat ik me niet kan voorstellen dat ik het zelf schrijf.
Tussen het schrijven door, zit ik meestal wat te tekenen. Soms stokt de woordenstroom en als ik dan ga tekenen, komt ie weer. In deze vakantie waren het veel tekeningen op verpakkingen, waar ik niet bij na hoefde te denken. Hier zijn er een paar:

Mijn dagboek gaat vooralsnog vooral over het “hier en nu”, wat het betekent om in het moment te leven, of juist niet, en wat er gebeurt als ik wel/niet in het moment ben. Ik probeer uit eigen ervaring te schrijven, maar mijn woordkeus en manier van schrijven is zwaar beïnvloed door mensen als Gurdijeff, Ouspensky en andere schrijvers wiens boeken ik heb gelezen omdat ik mijn hele leven al in dit soort onderwerpen geïnteresseerd ben.
In mijn dagboeken gebruik ik ook regelmatig het woord “God”. Dat is een van de reden waarom ik me ongemakkelijk voel als anderen het lezen. Voor mij is het woord God synoniem met woorden als Leven en Bewustzijn, maar ik besef maar al te goed dat het woord “God” voor andere mensen iets anders kan betekenen. Ik wil beslist niemand voor haar of zijn hoofd stoten, en ik wil ook geen discussies. Maar toch: een deel van mijn motivatie om met deze materie bezig te houden is het verlangen dat ik er met mensen over zou kunnen praten zonder in discussies en ruzies te verzeilen. Mijn geloof dat dit mogelijk is, is helaas ernstig aan het tanen. Ik zou niet weten hoe we ooit op dat punt kunnen komen. Toen ik terugkwam van vakantie las ik voor het eerst in drieeneenhalve week een krant en alle hoop die ik in de vakantie bij vlagen tijdens het schrijven had was meteen verdwenen.

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit