Archieven Thomas (7)

Saturday, 22 August 2015

Vandaag liep ik twijfelen over waar ik mee bezig ben en hoe lang ik er nog door mee zou moeten gaan. Ik bedoel, hoe lang ga ik me nog verdiepen in het leven van een vrouw van wie ik drie dozen brieven, foto’s en documenten in handen kreeg? Ik heb het grootste deel van mijn eigen brieven en documenten weggegooid omdat ik niet wil dat dit ooit in handen van iemand komt. Niet omdat er iets stond dat ik geheim wil houden, maar omdat het totaal oninteressant is. En ik weet zeker dat musea en archieven containers vol weggooien met levensgeschiedenissen van mensen die wel belangrijke levens hebben geleid. Dus waarom besteed zoveel tijd en aandacht aan het leven van een dame die volstrekt toevallig op mijn pad komt?
Natuurlijk geloof ik niet in toeval, en evenmin geloof dat het ene leven wezenlijk belangrijker is dan het andere, maar u begrijpt mijn dilemma. Ik wilde de inhoud van de drie dozen, die ik inmiddels gereduceerd heb tot overzichtelijke stapeltjes en waarvan ik de helft heb weggedaan, bewaren in multomappen. Ik bewaar bijna alle papieren in multomappen. Die koop ik meestal in dezelfde winkel waar ik ook die drie dozen heb gekocht, voor een euro per stuk. Toen ik daar vandaag was en zocht naar multomappen, zag ik een doos met foto’s en ansichtkaarten. Bovenop lag een trouwfoto van Louise Thomas en na even graaien zag ik dat er ook wat andere foto’s tussen zaten die van haar moeten zijn geweest. Als ik op dat moment nog twijfelde of ik deze hele doos zou kopen, was die verdwenen toen ik ook nog twee korte brieven van Rob ontdekte.
Dit zijn de foto’s:

Ik heb u misschien al eens verteld dat ik een beetje moeite heb met het herkennen van gezichten. Ik herken mensen vooral aan hun stem en aan hun bewegingen. In het dagelijkse leven is dit nauwelijks een probleem omdat ik mensen vrijwel altijd in een begrijpelijke context ontmoet. Maar met de foto’s in deze doos loop ik tegen mijn beperkingen aan: ik kan niemand herkennen. Louise herken ik zolang ze een vlinderbril draagt, maar ik herken haar niet op andere foto’s. Door te redeneren denk ik dat ik haar op een aantal andere foto’s meen te herkennen, maar zeker weten doe ik het niet. Het zijn zo’n tweehonderd foto’s en daar staan waarschijnlijk voornamelijk familieleden van Louise Thomas op. Maar die herken ik helaas helemaal niet. Haar man heeft nogal afstaande oren, maar zelfs dat helpt me nauwelijks om hem te herkennen als er iemand naast staat die ik ook niet ken. Ze lijken in mijn ogen teveel op elkaar. Thuis werd ik heel lang uitgelachen omdat ik het heel moeilijk vind om op foto’s Linda de Mol te herkennen. Ze heeft in mijn ogen geen herkenbare kenmerken.
Dat het kopen van deze doos toch nuttig was, komt door de twee briefjes van Rob die tussen de foto’s zaten. In een van die brieven schrijft hij over vader en moeder en op een manier die me met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid doet vermoeden dat Louise en Rob zus en broer zijn. Rob moet een paar jaar ouder zijn geweest dan Louise. Hij werkte bij het Doelen Hotel en heeft haar overgehaald om daar ook te komen werken.
Nu ik dit “weet” heb ik toch weer zin om te proberen dit project netjes af te ronden. Dus: wordt vervolgd!

Comments: