24 uur met

Tuesday, 13 January 2015

Vandaag een paar recente afleveringen gezien van “24 uur met”. Ik heb gefascineerd zitten kijken omdat het leuke mensen zijn, maar op een gegeven moment voelde het of ik zat te kijken naar psychiatrische patiënten. Mensen slagen erin om de kwaliteiten die ze hebben te gebruiken om een interessant, luxe of succesvol maatschappelijk leven op te bouwen. Bij de een lukt dat iets beter dan bij de ander, maar ik kan niet anders dan denken dat al die mensen buiten de paar kwaliteiten die ze ontwikkeld hebben grotendeels onontgonnen terrein zijn. En die witte of blinde vlekken op hun psychologische kaart werken in mijn ogen heel hard in hun nadeel als ze je een uur laat bestuderen, ook al lijken ze dat zelf niet of nauwelijks door te hebben. Na vier afleveringen kon ik er niet langer naar kijken.
Ik worstel al ruim een halve eeuw met mijn eigen blinde vlekken. Dat zal waarschijnlijk de rest van mijn leven zo door gaan. De enige winst is dat ik het idee heb opgegeven dat ik weet hoe het leven werkt. Het is elk moment anders, er bestaat voor mij geen tactiek, formule of wat dan ook om de volgende situatie tegemoet te treden. Telkens als ik dat wel doe, en ik doe het helaas toch nog steeds voortdurend, kom ik er met schade en schande achter dat ik te weinig vertrouwen, geduld en liefde had. In plaats daarvan zette ik andere dingen in, mijn “kwaliteiten”. Maar die werken allang tegen me, net als bij de mensen die ik in “24 uur met” zag.

Comments: