Kaarten

Friday, 16 January 2015

Ik houd erg van oud drukwerk. Als iemand vraagt waarom, zeg ik meestal dat ik het gewoon mooi vind. Maar dat is natuurlijk niet een echte verklaring. Ik koop bijvoorbeeld af en toe oude ansichtkaarten en als ik het recent aangeschafte stapeltje zie, kan ik niet zeggen dat ik ze “mooi” vind. Ik vind ze fascinerend, en om verschillende redenen.
Deze kaart van een clown en een kind vind ik bijvoorbeeld pure horror:

U bent waarschijnlijk bekend met de theorieën over clowns die de afgelopen jaren opduiken. Clowns worden in verband gebracht met kindermisbruik. Dat zal beslist geen associatie zijn geweest die mensen hadden als ze deze kaart zagen op het moment dat ie nieuw was. Maar ik kan me onmogelijk voorstellen dat iemand deze kaart ziet en geen koude rilling krijgt van deze clown, ook niet een halve eeuw geleden.

Bovenstaande kaart is er eentje uit een categorie waarvoor ik geen naam heb, maar het gaat om kaarten waar iets 3D aan is, of iets dat niet slechts inkt op papier is. Deze eend heeft bijvoorbeeld een fluwelen vachtje. En deze olifant heeft plastic oogjes:

Ook tot deze speciale categorie behoort onderstaande kaart, waarbij het flesje een “echt” flesje is:

Ook tot die speciale categorie behoren de kaarten met “echte” kleding, zoals de Spaanse danseressen, en de piepkaarten. Ik zou daar heel graag een dik koffietafelboek over willen hebben.

En hier is een kaart uit een andere dierbare categorie: de apenkaarten:

Onderstaande kaart is geen echte “kaart”, het is gewoon een stuk uitgestanst karton met een afbeelding van Meneer de Uil uit de Fabeltjeskrant.

Dat ie uitgesneden is, is al reden genoeg om hem mooi te vinden, maar dat het Meneer de Uil is, maakt hem voor mij extra bijzonder. Naarmate ik ouder word besef ik hoe groot en bepalend de impact is van dingen die ik als kind zag en meemaakte. Het zal ook veel over mij zeggen dat ik zo diep onder de indruk was van De Fabeltjeskrant, want objectief gezien was dat natuurlijk behoorlijk truttig en knullig.

De laatste kaart voor vandaag is een promo-kaart van een beat-band uit Amstelveen:

Het gaat mij om de naam, “The Bat’s”. Fout gespeld maar goed gekozen. Er zijn duizenden promo-kaarten van bands die nooit een plaat hebben gemaakt. Dat ervaar ik als een schrijnend gat in de werkelijkheid. In mijn hoofd is dit geen afgesloten hoofdstuk. Er moet een manier zijn om die bands alsnog hoorbaar te maken.

Comments:

Name*

E-mail address*

Remember me.(Requires cookies)

Spam trap

Comment (max 1024 characters)*

Notify me via e-mail of new comments to this entry.

Submit