Peter Pontiac
Sunday, 25 January 2015
Ik schrijf meestal niet over actuele gebeurtenissen omdat mijn mening daarover weinig toevoegt aan wat anderen er over zeggen en schrijven. Het overlijden van Peter Pontiac is een gebeurtenis die mij behoorlijk bezighoudt. Op FaceBook zie ik hoe geliefd Peter was. Ik vond hem ook een dierbaar mens. Maar ik sprak hem maar een paar keer per jaar. Ik sprak eigenlijk meer over hem dan met hem. De wetenschap dat ie geen honderd ging worden en dat hij zelf de wens uitsprak om zijn laatste tijd vooral te wijden aan zijn werk, maakte het extra ingewikkeld.
De neiging om na het overlijden van iemand waar ik van houd te zwelgen in zelfmedelijden, en eigenlijk de wens om dat niet te doen, is reden om het luikje dicht te houden. Ik zou graag iets zinnigs doen en denken, maar ik geloof niet dat dit kan. Ik hoor ook niet tot de familie en kring van echte vrienden die Peter omringden. Uit ervaring weet ik hoe iemands overlijden een scherpe lijn trekt tussen wie en wat er op dat moment werkelijk toe doen en de rest van de wereld. Je plek weten is een kunst.
Hier is een uitspraak van Peter die ik heel typerend voor hem vind:
Peter had een originele kijk op dingen. En hij had het vermogen om die kijk te vertalen in tekeningen en taal. En hij kon godsgruwelijk goed tekenen. Ik herinner me dat ik voor het eerst iets van zijn hand zag in een aflevering van Tante Leny. Waarschijnlijk had ik al eerder tekeningen van hem gezien, maar dit was een strip die uit een ander universum leek te komen. Ik worstelde met mijn leven en met mijn wens om te tekenen en die strip van Peter was zowel oneindig inspirerend als dodelijk demotiverend. En zo bleef het. Ik denk dat Peter Pontiac een van de tekenaars is die mij ervoor behoed hebben dat ik strips zou zijn gaan tekenen, maar wiens werk me inspireerden om te gaan maken wat ik wel goed kan. Iedereen kan iets goed, het ontwikkelen van je talent is vooral het stoppen met proberen dingen te doen die je toch niet kunt en wilt.
Wat me bij Peter verbaasde was dat hij zo lang zo onzeker was over zijn werk. Toen dat verdween werd zijn werk ook heel snel nog heel veel beter. Ik snap niet dat zijn werk niet in grote musea
hangt. Als de aliens over een paar honderd jaar de kunst komen oogsten die wij hebben gemaakt dankzij de genen die ze een paar miljoen jaar geleden in ons apen-DNA hebben ingebouwd, gaan alle Pontiacs het eerst mee. Misschien is zijn dood wel het moment waarop ze zaten te wachten. Want er komt helaas geen Pontiac-tekening meer bij.