Ad astra (1)
Wednesday, 22 July 2020
Over de relatie tussen hemel en aarde bestaan talloze theorieën die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken lijken te hebben. Ik zie al die theorieën als stukjes van een puzzel. Dit verhaal is een poging Om die puzzel op te lossen. Het is uiteraard allemaal puur verbeelding, laat dat duidelijk zijn.
Als we ‘s nachts in de lucht kijken kijken zien we de sterrenhemel als een schil om de aarde. De sterrenhemel kan op het aard-oppervlak geprojecteerd worden. Zo maakt men een sterrenglobe. Elke plek aan de hemel correspondeert met een plek op de aarde. Omdat de sterren bewegen ten opzichte van de aarde en ten opzichte van elkaar met verschillende snelheden is het een wonder hoe de oudste beschavingen al deze bewegingen in kaart hebben gebracht en hoe ze alle astronomische cycli hebben weten te berekenen.De vraag is waarom ze zoveel moeite hebben gedaan.
De oudste bouwwerken op aarde, zoals de piramides van Gizeh en de tempels in Midden-Amerika, weerspiegelen de sterren. De bouwers hebben een deel van de sterrenhemel op het aard-oppervlak in kaart gebracht met ongelooflijk nauwkeurig gebouwde monumenten. De vraag is opnieuw waarom? Waarom was dat zo belangrijk voor de mensen die dit deden? Wat wilden ze ermee bereiken?In het moderne christelijke geloof is het woord “hemel” iets anders gaan betekenen dan wat we zien als we in de lucht kijken. Voor de antieke culturen was de sterrenhemel letterlijk het hiernamaals. Het idee was dat je als mens na je dood voortleefde als een ster. Of dat we in wezen sterren zijn die hier op aarde de tijd van hun leven hebben in een tijdelijke mensengedaante.In de overleveringen van die oude culturen gebruikt men de tekst “so above, so below”. Wat men destijds precies met die woorden bedoelde weet ik niet. Maar ik vermoed dat menhet letterlijk meende. Boven is hetzelfde als benden. De hemel en de aarde zijn als twee kanten van één en dezelfde medaille. Maar de vraag is hoe moet je dat opvatten?
Er bestaat een theorie over de relatie tussen hemel en aarde die zegt dat de aarde als het ware de gestolde projectie van de hemel is. De bergen, rivieren, zeeën en continenten van het aard-landschap weerspiegelen de constellaties aan de hemel. “Zo boven, zo beneden.“ Maar de sterenhemel verandert en eens in de zoveel tijd verandert dus ook de aarde. Als een soort cosmische update. Volgens de Indiase Veda en de overleveringen van de oorspronkelijke Amerikanen is de huidige aarde de vierde of vijfde aarde, voor zover men dit kan herinneren. Volgens dezelfde bronnen is het nu tijd voor een nieuwe update. Een aardverschuiving, een een earth shift of een landslide. Men zegt dat de aarde niet meer in lijn is met de hemel. In overleveringen wordt dat een periode vanverduistering genoemd. Als de aarde en de hemel wel gesynchroniseerd zijn is het leven helder.
Niet alleen in overleveringen en antieke bouwwerken vinden we stukjes van de puzzel,ook in de taal en in de popcultuur wemelt het van de verwijzingen naar het idee dat de hemel en de aarde een inniger relatie hebben dan we geleerd hebben te denken. De verklaring hiervoor is dat wij, mensen, worde geinspireerd door de sterren. Volgens dit idee krijgen we onze ideeën, inzichten, intuïtie, ingevingen en inspiratie van de sterren. Misschien zijn we sterren met geheugenverlies. We denken dat we onze fysieke vorm zijn maar dat lichaam is de vorm die een ster aannneemt om deel te kunnen nemen aan het leven op aarde. De sterren proberen ons hier op alle mogelijke manieren aan te herinneren. Door middel van dromen, ideeën voor boeken, films en liedjes, maar ook door middel van taal. Zo viel het me op een gegeven moment op hoe vreemd het is dat we zo’n fascinatie hebben voor sterren. Mensen vereren sterren en willen zelf een ster zijn. Het vreemd eaan dit fenomeen is dat de wens om een ster e zijn niets te maken heeft met wat iemand kan of det. Het ster zijn is een doel op zich geworden. Dat is precies wat de bouwers van de piramides voor ogen hadden, alleen zijn het andere sterren.
Dat we spreken van hemel-lichamen is ook opmerkelijk. Alleen bij levende wezens en bij sterren spreken we van lichamen. Is dat omdat we onbewust weten sterren ook levende wezens zijn? Als we dromen wordt gezegd dat we de droom beleven met een straal lichaam. Niemand heeft ooit een astraal lichaam kunnen fotgraferen maar het valt niet te ontkennen dat we elke nacht van alles meemaken in een lcihaam dat niet ons fysieke lichaam is. Dat fysieke lichaam ligt, terwijl we met ons astrale lichaam een droom bleven, in bed. Wie heeft ooit bedacht om ons droom-lichaam een astraal lichaam te noemen? En waarom? Zijn we een twee-ledig wezen dat aan de ene kant mens is en aan de andere kant ster? En zijn we in onze dromen allebei een beetje? Zijn dromen misschien bedoeld om ons aan onze ster-status te herinneren?
Wordt vervolgd.