Het Boek

Sunday, 5 July 2020

Het eerste boek werd opgemerkt door Anna Bouwma, die een blog schreef over boeken die ze vond bij de buitenboekenkasten die in alle grote steden zijn te vinden. Het blog werd door ruim honderdvijftig mensen gelezen. Nadat Anna haar vondst had beschreven had ze er binnen vierentwintig uur drie miljoen lezers bij. Uit alle landen was er belangstelling voor het vreemde boek dat Anna beschreef. Het boek was compleet onopvallend. Op de blauwe omslag stond alleen de titel: “ Het boek”. Het telde 63 pagina’s. Er stond geen colofon in, de schrijver en uitgever werden niet vermeld en het verhaal ging nergens over. Er was geen hoofdpersoon, geen intrige, geen onderwerp. Maar wat het boek vreemd maakte was dat er bij tweede lezing een paar woorden waren vervangen. Anna ontdekte dit doordat ze beschikte over een fotografisch geheugen.
In de berichten die wereldwijd over Het Boek verschenen was veel scepsis. Het leek verdacht veel op een hoax, geïnspireerd op een verhaal van Louis Borges. Hij schreef ruim een halve eeuw geleden een kort verhaal met de titel “Boek van zand”. Dat fictieve boek was ook nooit hetzelfde als je het terug probeerde te lezen. Het verschil met Borges’ “Boek van zand” was dat Het Boek echt was.
Een miljonair bood anderhalf miljoen euro voor het boek. Anna sloeg het bod af. Het volgende bod was vijf miljoen en na er een nachtje niet over hebben kunnen slapen zei Anna ja. De miljonair liet de aanschaf van Het Boek filmen en zo kon de hele wereld getuige zijn van het wonderlijke verschijnsel.
De volgende dag bleek Het Boek een miskoop. Het vreemde effect was verdwenen. Wat overbleef was een boek van 63 pagina’s met een verhaal zonder hoofdpersoon, geen intrige en geen onderwerp. De miljonair was een paar dagen het mikpunt van spot op het Internet en Het Boek zakte langzaam uit de belangstelling.
Een half jaar later dook een tweede exemplaar op, wederom in een buitenboekenkast. De eigenaar had geen fotografisch geheugen maar kon aan de hand van foto’s verifiëren dat de tekst op onbegrijpelijke manier veranderde. Opnieuw was er wereldwijd enorme belangstelling voor het fenomeen. Mensen begonnen massaal buitenboekenkasten af te zoeken in de hoop nog een exemplaar te vinden. Dat gebeurde: binnen een week waren er al veertien exemplaren en na een maand waren dat er meer dan honderd. Het Boek bleek zijn bijzondere eigenschap te verliezen als de eigenaar het doorverkocht. Er ontstonden overal werkgroepen die dit literaire mysterie probeerden te begrijpen. Aan het verhaal zelf viel niets te begrijpen. Hoe vaak men het ook las, het ging nergens over, het had geen intrige en geen onderwerp. De meeste aandacht ging uit naar de veranderingen. Welke woorden veranderden? Op welke pagina vonden de veranderingen plaats? Op een enkeling na, die de veranderingen in zijn exemplaar van Het Boek geheim hield in de hoop in zijn eentje het raadsel op te lossen, werd er door alle bezitters van Het Boek samengewerkt. Er werd een database opgezet van alle veranderingen en steeds meer mensen raakten gefascineerd door dit gekmakende fenomeen.
Na een paar maanden haakten meer en meer mensen af. De hoop dat de veranderingen iets te betekenen hadden kon op geen enkele manier door de feiten worden bevestigd. Na een paar jaar waren er nog maar honderd mensen bezig om te proberen betekenis te vinden in de veranderingen van Het Boek.
Een van de dingen waar de volhouders zich aan vastklampten was dat steeds meer veranderingen zich herhaalden. Het leek alsof het aantal veranderingen beperkt was. Door alle veranderingen achter elkaar te zetten in de volgorde van de plaats waar ze verschenen ontstond iets dat leek op een tekst. De tekst zou een code kunnen zijn maar wat men ook probeerde, het was een code die niemand wist te kraken of helemaal geen code.
Na negen jaar waren er geen nieuwe veranderingen meer in de tekst. Maar ook geen vorderingen in het ontcijferen er van. Tot de ochtend in mei, toen Meyer Cohen, een bejaarde man uit Antwerpen, besefte dat de tekst in Het Boek 304805 letters telde.

Comments: