De school
Monday, 6 July 2020
Theo Janssen was een Hagenees in hart en nieren. Maar zijn lever wasgeruineerd door alcohol en ook een aantal van zijn andere interne organen waren ernstig aangetast door jarenlang intensief drank- en druksgebruik. “Ik had het voordeel dat ik jong begon”, zei Theo in een interview met de Haagse daklozenkrant. “Ik was immuun voor alle verdovende middelen op mijn vijfentwintigste”. Doktoren vertelden hem op zijn twintigste al dat hij de dertig niet zou halen als hij niet onmiddellijk zou afkicken.
Voor zijn veertigste verjaardag kreeg Theo de hond van zijn overleden dealer. Handel heette de de hond, niet genoemd naar de componist maar naar de manier waarop zijn vorige eigenaar de kost had verdiend. Theo had nooit iets gehad met dieren maar viel als een blok voor de bejaarde, tandenloze en aan één oog blinde Franse Bulldog. De liefde was wederzijds. De twee waren onafscheidelijk. En Theo kickte af zonder hulp en zonder veel problemen. De problemen kwamen pas toen hij de elfde hond in huis nam. Zijn buren waren wel het een en ander gewend, maar elf honden op een gehorige tweede etagewoning van negentien vierkante meter ging hen net iets te ver. Dankzij het interview in de daklozenkrant kreeg Theo tijdelijk een leegstaande lagere school aangeboden. Het was voor een half jaar maar het werden er vijf. De school werd binnen een maand een landelijk bekend asiel voor verwaarloosde honden en kansloze mensen. Dat bleek een heilzame combinatie voor beide partijen.
De School, zoals Theo zijn project noemde, haalde regelmatig de media. Er golden geen regels maar wie zich misdroeg kreeg van Theo de wind van voren en waar nodig een paar rake klappen. Zowel de honden als de mensen floreerden op de School. En zonder subsidie. Want Theo vond dat hij, na zes keer met een overdosis op de intensive care te hebben gelegen, wel genoeg geld van de staat had opgesoupeerd. Het benodigde geld kwam van giften en van de lezingen die Theo gaf, want iedereen wilde zijn verhaal maar al te graag horen. En Theo was niet te beroerd om er wat bij te verzinnen als dat te pas kwam. Een lezing van een uur kostte 1500 euro. En met Handel was het 2500 euro. Nadat Handel bijna het loodje had gelegd na een gevecht met een teckel werd het bedrag verhoogd tot 3000 euro. Het maakte het duo alleen maar populairder. Af en toe nam Theo ook de teckel mee. “Maar daarvoor krijg je geen korting”, was een van zijn standaardgrappen.
Het wonder van Theo en Handel bleef ook in andere landen niet opgemerkt. Theo zelf kon het land niet uit wegens een groot aantal onbetaalde boetes, maar dankzij het Internet verwierf Theo wereldfaam. De documentaire die over hem werd gemaakt kreeg diverse prijzen op filmfestivals en overal ter wereld begonnen mensen zijn concept te imiteren. Theo zelf geloofde niet in concepten. “Zet een paar honden bij mensen en alles komt vanzelf goed. Als dat een concept is, ben ik Aadje Mansfeld.”
Het aantal zwerf- en asielhonden nam in snel tempo af tot het punt dat er zelfs asiels moesten sluiten. Ook het aantal daklozen en onhandelbare junks verminderde op een manier die geen enkele bedenker van een hulpprogramma ooit ook maar had durven bedenken. En het verhaal werd alleen maar mooier. Theo spoorde iedereen met een hond aan om naar bejaardenhuizen te gaan. “Ook oude lijken hebben het recht om te worden afgelikt door schurftige honden”, mocht Theo graag zeggen. Het viel niet te ontkennen dat ook bejaarden en geestelijke gehandicapten meer dan positief reageerden op het contact met viervoeters en maatschappelijk mislukte medemensen. Het leidde zelfs tot kamervragen van de minster van financien, Herman de Vries van de Middenpartij . Uit onderzoeken bleek dat de levensverwachting van bewoners van bejaarden- en verzorgingshuizen met meerdere jaren toenam door het regelmatige contact met honden. Dat kostte de staat jaarlijks meerdere miljoenen. Bij de volgende verkiezingen kelderde het aantal zetels van de Middenpartij met meer dan vijftig procent en Herman de Vries werd verkozen tot de minst populaire Nederlander van dat jaar. Theo werd alleen maar populairder.
Net voor zijn vierenveertigste overleed Theo. Handel overleed twee weken later. Zijn Scholen bestaan nog steeds. Bij de laatste telling waren er 3400 in Europa en minstens even zoveel buiten Europa.