Dux etiket
Wednesday, 9 November 2011
Toen ik een jaar of twaalf was, wilde ik een etiketten printer. Ik weet niet waarom ik die nooit heb gehad. Zo duur zullen ze niet geweest zijn, en ik had ouders die hun best deden om me alles te geven wat ik wilde voor zover dat binnen hun vermogen lag. Als verzamelaar zag ik geweldige toepassingen voor zo’n etiketten printer. Maar het leek me vooral leuk werk. Nee, ik wist zeker dat het maken van die etiketjes leuk werk was, want ik kende verschillende mensen die zo’n apparaat bezaten en daar mocht ik het wel eens proberen.
Inmiddel heb ik zo’n apparaat, van het Duitse merk Dux:
Het ding zit nog in de originele doos en het is nog helemaal intact:
Zelfs de enveloppen met de onbedrukte etiketjes in allerlei kleuren zitten er nog in:
En ook de gebruiksaanwijzing ontbreekt niet, wat voor iemand als ik slagroom op een toetje is, zeker als er een tekening op staat van het apparaat in kwestie:
Ik kocht dit ding een paar dagen geleden. In de doos zat per ongeluk ook nog een balpennen set:
Er ontbreekt een pen (de zwarte) maar dit setje brengt dierbare herinneringen naar boven. Mijn vader had ooit precies zo’n setje. En natuurlijk stond dat ding op een gegeven moment op mijn bureau. Als ik het me goed herinner kreeg ik er ook een voorraadje losse vullingen bij. Ik zal ze niet leeggeschreven hebben, maar ik weet nog precies hoe die pennen voelden, dus ik moet er wel mee geschreven hebben. De pennen die ik nu hebzijn leeg. Ik zag dat er een heel klein merkmannetje op staat gegraveerd. Dat heb ik uiteraard meteen nagetekend:
Eiko
2011-11-10 07:17:32
Bakeliet?