The Zipps

Wednesday, 2 January 2008

My son (13) did a typing course and can do 180 letters per minute. I (48) barely make 40. I don’t like typing, and if it wasn’t so difficult to read on a screen, I would prefer to write this Soundtrack with pen&paper.
Since my son saw the new I-Phone, that his uncle bought, he can’t wait to have one too. I am not going to buy that for him, so he is desperately seeking for ways to make money. ??Why not type out some of my old writings? ??, I proposed to him. And after some hustling over the payment he agreed.
So far I received a handful of columns, that I have written for Platenblad, a magazine about record collecting. This must have been 15 years ago. I also wrote a similar column for Zone 5300. There must be over 60 episodes, but I don’t think I can dig up all of them. I used to keep photocopies of the hand written versions that I sent to the magazines. They hated that, but I hated typing more, so it was either that or nothing. And to my surprise I could write the columns for a few years.
These columns were written during the discovery years, and much is no longer very interesting fifteen years later. But I wanted to put them up on my site anyway, and it seems this is going to happen now, if my son is serious about his I-Phone.
Of course it is all in Dutch. Here is a column about record collecting tips.

“Veel verzamelaars maken het zich onnodig moeilijk. Wie 78 toeren-platen van Elvis verzamelt, elpees met Jane Mansfield op de hoes of bootlegs van The Beatles, zal zelden de toevallige vondsten doen die mijn leven zo leuk maken. Door me te specialiseren in platen waar geen hand in is geïnteresseerd levert elke strooptocht gegarandeerd een stapel zwart goud op, en bovendien kost het op deze manier weinig geld en moeite, Vandaag zal ik enkele tips geven voor mensen wiens liefhebberij wel een nieuwe impuls kan gebruiken.
“Om te beginnen is er natuurlijk en oeuvre van James Last. Nadat ik een paar jaar geleden zijn elpee “Voodoo Party” ontdekte, met daarop twee door hem zelf geschreven zeer behoorlijke nummers, koop ik elke James Last-plaat die ik voor een gulden tegen kom. Al snel had ik een tape vol hoogtepunten waar ik vriend en vijand mee verbaas. Bovendien kwam ik erachter dat James twee broers heeft die ook orkesten leiden en platen maken: Robert en Kai, sindsdien ben ik helemaal in de ban van de familie Last en val van de ene verbazing in de andere. Onlangs vond ik James’ geweldige consept-elpee “Seduction”. De rood/zwarte hoes, met een silhouet van een vrijend stelletje, is al een juweel op zich, maar ook de muziek is een surprise van de bovenste plank. Waarmee ik maar wil zeggen dat er in dit genre nog heel wat terrein valt te ontginnen.
Zeer interessant zijn de piratensingels. Op kleine labels verschenen in de jaren 80 duizenden singeltjes van lokale talenten. De smartlappen zou ik laten liggen, maar de rest kan ik u zonder meer aanraden. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar de lofzangen op de piraterij, waarvan er honderden op plaat zijn gezet. Naast deze felle uithalen naar Hilversum (waar ze nooit Hollandse plaatjes draaien) en de RCD en PTT (”Ze kunnen me rug op alletwee”), zijn er flink wat plaatjes die zo vreemd zijn dat uitleggen zinloos is. Kees Konijnes met zijn “Ode aan Andre Hazes”, Tarzan van het Zwarte Woud met “Bedankt Vader Abraham”, Het Piratenkind met “Lieve papa, als je luistert in Veenhuizen”, dit soort platen moet je gehoord hebben om het te kunnen geloven.
Een ander braakliggend verzamelterrein is het oeuvre van Pierre Kartner, En dan zou ik me, als ik u was, toeleggen op de platen die hij maakte voordat hij zichzelf doopte in Vader Abraham. De man maakte aan de lopende band singels onder allerlei pseudoniemen: De kevers, Pierre en zijn Pietjes, Penis en Venus, Los Vastos, Trio Rood Wit Blauw, Lord Wanhoop, De Aardmannetjes, De Boemerangs, enzovoort. Maar ook onder zijn eigen naam (“Pierre”) maakte hij aardig wat nummers die veel en veel interessanter zijn dan menigeen denkt. Geen levensliederen, maar beat, novelty, porno en onbegrijpelijke waanzin. Naarmate ik me meer in die man verdiep stijgt mijn bewondering en tevens mijn verbazing: hoe kan iemand die met zo`n prachtig oeuvre begint, met thema`s als maanreizen, geheugenverlies en sex, afzakken tot een carnavals zanger met zeven zonen, smurfen en inlegkruisjes?
Tenslotte liggen natuurlijk de reclamesingels nog steeds voor het oprapen. Ik geef toe, het wordt al minder, er zijn steeds meer kapers op de kust, maar om u een idee te geven van wat je nog allemaal voor een gulden kunt vinden, is hier een greep uit nederbeat-reklame-singels die ik recentelijk vond:
* The Zipps – “When you tell it, tell it well” (MG-Jingles)
* After Tea – “Desiree” (verlovingsringen)
* Trix & the Paramounts – “Well respected man/So in love” (O.K.O.- De Krim)
* The Lads met een ongetitelde killer-instrumental (De Spar)
Tot zover deze tips. Er ligt nog veel meer moois voor het oprapen, maar de beste informatie houd ik natuurlijk voor mezelf. Ik ben tenslotte geen haar beter dan u.”
The advertisement record that Marian de Garriga Jingles made in 1969 is a real killer. On one side are seven examples of the music that Marian de Garriga had produced in the sixties, for companies like Dixan, Clien and Vroom&Dreesman. On the other side is a song about the company itself, written by Marian, but played by The Zipps.
If you don’t know The Zipps: their records are among the most wanted Dutch beat records ever made. This advertisement record is not well known. It should be on a Dutch Advertisement Beat Compilation LP, but I am afraid I will have to make that LP myself if I ever want to hear it. But of course, I have all the original records, so I don’t think that will ever happen.
Here are The Zipps with When you tell it, tell it well.

Comments: